Januari 2018
Januari was een super drukke maand. Het begon met een retourtje Bamako om Cees op te halen. Ik was nog steeds niet lekker, had vaak wat koorts. Een griep die als maar door etterde. Vertrok in de avond om zo de rotte piste snachts te rijden. Stopte vlak voor het begin van het asfalt en sliep. Maar was al om 4 uur in de ochtend wakker met koorts en moe. Vroeg doorgereden naar Kita waar ik mijn APK keuring haalde, daarna door naar Bamako. Met de diverse paracetemol en Ibruprofen ging het wel. Aangekomen in Bamako werd ik maar liefst 11 keer aangehouden (waarvan ik twee keer gewoon door reed zonder te stoppen). Die negen keer werd me steeds om mijn papieren gevraagd, het hield allemaal erg op. Op een gegeven moment kwam er zelfs een brommertje achter me aan om me te stoppen. Op zich goed die vele controles maar 11 keer is een beetje te veel van het goede.
De volgende ochtend had ik 40 graden koorts. Had echter veel te doen in Bamako en maar weinig tijd dus wederom flink pillen slikken. Eind van de middag was de koorts echter niet gedaald ondanks de pillen en besloot ik naar een lokaal ziekenhuisje te gaan. Bij hoge koorts moet je toch altijd kunnen uitsluiten dat je geen Malaria hebt. En dat is dan weer het fijne van Afrika. Naar een kliniek, 15 euro betalen en binnen no time werd er bloed geprikt en een onderzoek gedaan. Twee uur later kon ik terug voor de uitslag. Geen Malaria, gewoon griep.
In die nacht moest ik om 1 uur in de nacht Cees ophalen van het vliegeveld. Ik zat daar te rillen van de koorts, maar Cees kwam netjes op tijd en zonder problemen het vliegveld uit lopen.
Na een korte nacht met z’n tweeën Bamako in geweest en de nodige boodschappen gedaan. Cees leek te genieten ondanks dat ook hij aan het niezen en snotteren was.
Dag daarom om 5 uur in de ochtend vertrokken uit Bamako om zo al de lastige controles te omzeilen, dat werkte prima. Na een vermoeiende rit was ik weer zo blij thuis te zijn en na een goede nachtrust voelde ik me gelijk de volgende ochtend beter. |Koorts was gezakt maar mijn nues was nog als een waterkraan. Dat bleef nog bijna twee weken zo duren.
Cees op bezoek is gezellig. Alsof de toeristen het uit kiende, langzaam liep ook de campsite vol. Tsjechen, Polen, Duitsers, Oostenrijkers, Hollanders en Belgen, van allerlei nationaliteiten kwamen binnen vallen. En dat duurde eigenlijk de hele maand zo, er was geen dag zonder klanten.
Moest uiteraard ook Cees het een en ander laten zien, het gewone werk was er ook nog. Als slag op de vuurpijl had het dorp Marena een feest georganiseerd voor Cees (en een beetje voor mij). Wel 1000 man was er aanwezig, inclusief alle hoge bonzen. Ieder moest natuurlijk toespreken, er was tam-tam, er was een soort defilé van schoolkinderen en aan het eind was er zelfs nog wat te eten ook. Allemaal weer prachtig en goed georganiseerd.
Ook hadden we nog de officiele opening van de toiletten op de markt. Weer alle hog bonzen erbij, weer toespreken, je ontkomt er niet aan in Mali.
De laatste zaterdag van Cees zijn verblijf had ik een pomp reparatie annex boottochtje op het meer georganiseerd. Dus wij met 10 toeristen en 3 lokalen in een zogenaamde pinas (grote kano) op naar het dorp Konkoroma aan de andere kant van het meer om drie waterpompen te repareren en om een echt Afrikaans dorp te zien. Ook dit uittochtje ws weer erg leuk, het dorp had te eten gemaakt voor ons allen en kreeg ik ook nog drie grote stukken wild zwijn mee als kado. Die roken echter al zo slecht dat dat ik die maar weg gegeven heb.
Na het vertrek van Cees bleven de toeristen komen. Fijn natuurlijk maar het bleef vermoeiend. Mee uit eten, mee de bar in, enfin aan mijn gewone werk kwam ik niet echt aan toe.
Cees was nog niet weg of het regende telefoontjes van dorpen dat hun waterpomp weer stuk was gegaan. 8 dorpen schreeuwde om schoon water. Ik schrok er wat van. Kan toch niet iedereen tegelijk helpen dus moet een aantal dorpen laten wachten. Niet leuk, want geen goed drinkwater hebben is natuurlijk ernstig maar ik heb maar twee handen.
Had verder nog een kleine aanvaring met de burgermeester. Die bleef maar herhalen dat hij van alles wat ik deed op de hoogte wilde zijn. Van te voren. Ik vertelde hem dat ik niet voor hem werkte en geen verantwoording aan hem hoef af te dragen maar hij bleef bij zijn eis. Dus het eerste dorp wat langs kwam om te melden dat ze een kapotte waterpomp hadden heb ik nar de burgemeester gestuurd met de melding dat hij daar maar een brief moest halen met de text dat de burger vader op de hoogte is en toestemming geeft. Ik denk, als ik iedereen op hem af stuur wordt hij het snel zat. En dat klopte ook. Kreeg een brief dat ik hem om de 6 maanden op de hoogte moest houden, haha, dat klinkt al beter.
Verder was het half januari koud. Heel koud. Voor Afrikanen zoals ik dan he. In de nacht 13 graden en overdag soms niet hoger dan 22, zeker als het bewolkt was. En dat was het opmerkelijk vaak in Januari. Zelfs onder mijn dekbed had ik het nog koud en overdag vaak een trui aan. Bah bah. Zeg ik nu hoor, als het straks in April zo warm is zal ik wel met heimwee aan de temperaturen van Januari denken.
Maakte mijn nieuwe vooraadschuur af, ben daar heel tevreden mee. En een hooi silo, echter gevuld met pinda bladeren, als voer voor paard en schapen.
Al om was dit een maand die lang duurde en wel wat stress bracht. Weet niet of dat nou weer zo goed is. Dus hoop dat ik in Februari eens goed uit kan rusten. Maar ik weet hoe dat gaat…. Het zal dus wel niet.
(7)Dislikes
(0)