In oktober maakte ik mijn jaarlijkse visite naar Nederland , begin van oktober bestede ik dan ook aan de voorbereidingen daar voor. Het blijf moeilijk om je huis, haard en onderneming een maand in de handen van Afrikanen te laten maar er is weinig keus. Dus toog ik de 16e richting Bamako en nam in de nacht van 17-18 oktober de vlucht in de lucht. Heen is een erg lange tocht, omdat je snachts vliegt en een stopover van bijna 6 uur in Casablanca hebt. Maar alles ging weer goed ondanks dat men een koffer kwijt raakte. Je zou toch denken dat 6 uur voldoende is om een koffer in het juiste karretje te deponeren. Was niet de eerste keer overigens.
Gelukkig was het mijn lege koffer, dus was het alleen maar handig, scheelde weer sjouwen in de trein. Het koffer werdt netjes de volgende dag gebracht.
Wel minder was dat ik de avond voor mijn vlucht blijkbaar iets verkeerds gegeten had en ik in Bamako op het vliegveld steeds misselijker werd. Toen ik eenmaal in het vliegtuig zat heb ik alles op alles moeten zetten om niet te kotsen. Kreeg er ook nog eens kramp in mijn been bij, een bijverschijnsel van de hernia die ik een aantal jaar geleden opliep. Al om was het een hel en duurde die vluchten verschrikkelijk lang.
Drie weken in Nederland is natuurlijk altijd weer een feest. Familie en vrienden, lekker eten, heel veel internetten. Kocht de gebruikelijke zaken zoals bloemen zaden, drop en chocolade, onderdelen voor van alles en nogwat, enfin veel te veel natuurlijk. Met de twee koffers die ik mag meenemen kwam ik niet uit en besloot maar voor een derde koffer te betalen. Met 150 euro veel geld, maar kon nu wel vrijwel alles meenemen wat ik nodig had.
Terug naar Bamako begin November. Die vluchten terug lijken altijd veel sneller te gaan. Maar één dag in Bamako gebleven voor wat noodzakelijke inkopen en en rit terug naar Manantali aangevangen.
Daar aangekomen trof ik alles in zeer nette staat aan. Sterker nog, er lag een buidel met geld op me te wachten. Niet alleen was er een groep van 40 toeristen langs geweest, de jongens hadden ook hun best gedaan met de bananen verkoop. Eigenlijk was er veel te veel geld, en ik snapte het eigenlijk niet zo. Te weinig is natuurlijk nooit goed maar te veel is ook bedenkelijk. Dat vereiste extra onderzoek.
Had met de vlucht en de rit van Bamako flink mijn rug verpest. Dag na aankomst kon ik vrijwel niet meer lopen. Ik heb helaas ervaring met dat euvel, dus wist dat ik me een paar dagen rustig moest houden, wat ik dan ook maar deed. Hoe moeilijk dat ook was, want had natuurlijk van allerlei nieuw spul meegenomen uit Nederland en dat wilde ik graag gaan gebruiken.
Die rugpijn zakte na een dag of twee wat en ik kon langzaam weer aan het werk gaan. Zo vond ik ook uit waarom men zoveel bananen had verkocht. Kemoko, de jongen die verantwoordelijk is voor de Bananen verkoop op maandag, werd helemaal overrompelt door de troep van vrouwen die op maandag hem onder druk zette om toch echt maar bananen te verkopen, of ze nu klaar waren of niet. Ikzelf was die eerste maandag naar de bananen plantage geslopen en heb op een afstand staan kijken zonder dat ik gezien werd. Een troep vrouwen hield Kemoko bezig terwijl andere op eigen houtje bananen trossen gingen afsnijden, bananen die dus nog lang niet klaar waren. Ze betaalde ze wel netjes, dat was het probleem niet. Maar het was geen steil. Ben er na een 20 minuten observeren tussen gesprongen en duidelijk gezegd wat ik er van vond.
Kijk, mijn bananen zijn allemaal gemarkeerd met rode verf, dus iedereen uit de omgeving weet dat de banaan die men eet, van deze blanke afkomt. Daarom wil ik wel de kwaliteit kunnen waarborgen, want als de klant niet tevreden is met de banaan, komt het op den duur toch bij mij terug. Ik wil juist dat men een banaan eet en zegt ‘ kijk, das nou de banaan van de blanke, daar heb je een hele maaltijd aan en hij is nog lekker ook’ . Al deze beredeneringen zijn aan dove mans oren bij die vrouwen, die willen enkel handel hebben om te verkopen. Dit verhaal krijgt de komende weken nog wel een staartje, immers zal door het vele snijden er de komende weken wel een gebrek aan klare bananen komen.
Over mijn stand van de vissen in mijn visvijfer heb ik zo mijn twijvels. Ik zie tijdens voertijd geen grote vissen naar boven komen en dat is apart. Waar zijn die dan heen gegaan? Kreeg wel tot twee maal toe mooie kleine vissies aangeboden, dus heb ieder geval wel weer 500 visjes in de vijver.
Tja dan is er nog de ontwikkeling van de electra aansluiting. Men is echt hard bezig om alle draden op de hoogspannings masten te leggen. Waar ik nu stroom vandaan zou kunnen halen blijft een probleem. Na wat gesprekken met mijn over over over buurman leek het zinvol toch maar de leiding vanuit het dichtsbijzijnde dorp door te trekken, de kosten zouden we dan met een aantal kunnen delen. Maar toen ik vorige week eens polshoogte ging nemen zag ik de transormator hangen die twee dorpen van stroom moeten gaan voorzien, en dus evt ook de buren en ikzelf. Die is veels te klein, zei ik al gelijk hardop. Bij navraag bij de aanleggers bleek het een transormator van 50 ampere. En dat voor ik denk wel 200 huishoudens. Gaat natuurlijk nooit lukken. In het begin wel, want er zijn er niet veel die een stroomaansluiting (met de dure meter) kunnen betalen maar langzamerhand zal dat toch gaan gebeuren. En dan is 50 ampere zo weinig dat ik weet wat er gaat gebeuren. Er is meer vraag dan de trafo kan leveren, het voltage zakt naar misschien wel 150 volt, al je electrische aparaten gaan of hikken of defect. Nee dank je.
Kwam eergisteren de burgermeester tegen (die eind december vertrekt omdat er een nieuwe is gekozen). Die had me ooit belooft het te gaan regelen voor me. Ik sprak hem daar op aan en hij beloofde nog steeds dat dit allemaal voor elkaar gaat komen. Moet eerlijk zeggen dat ik het niet zo geloof, ik wacht wel af. Met de zonne panelen is af en toe schipperen maar het gaat. Zal wellicht ooit eens zelf een trafo (van 30.000 volt naar 380/220) moeten gaan plaatsen, dat is eigenlijk toch de beste optie. Mocht een van mijn lezers nog een idee hebben waar ik die, evt gebruikt, kan krijgen hoor ik het graag.
Verder is het brand seizoen aangebroken. Heel Mali wordt weer afgefikt, het doet elke keer weer pijn.
De temperaturen zijn nu heerlijk, lekker koel in de nacht, overdag zo 30 a 35. Goed uit te houden. De bouganville staat allemaal fel in bloei. Vooral voor bij mijn terras een mooi plaatje omdat ik alle drie de kleuren door elkaar heb geplant een jaar of twee geleden. Dus heb nu een oase van wit, geel en rood door elkaar gestrengeld voor me neus.
Verder heb ik een groot geweer gekocht. Een enkel loops met schroot patronen. Dit omdat de apen maar niet weg wilde en al twee papaya bomen hebben omgetrokken. Daarbij maken ze een hoop herrie en slopen alle bomen. Niet zozeer dat ik apen af wil schieten maar een paar schoten over hun hoofd doet meestal wonderen. Het ding geeft een ontzettende knal waar ikzelf al van schrik, laat staan die apen. Zal je volgende maand vertellen of het gelukt is.
Tot dan
(5)Dislikes
(0)