April 2016 (NL)

Ws 201604

April was uiteraard warm, heel warm, maar dat is geen nieuws. Het was ook de maand dat ik oorlog had met een koe. Wat dat betreft is Mali weer zo’n raar land. Buiten het regen seizoen mag je al je beesten gewoon los laten lopen. Koeien, ezels, paarden, geiten en schapen, alles is op zoek naar voedsel. Omdat alles twee maanden geleden afgefikt is, en wat overgebleven is allang dood of opgevreten is, is er vrijwel niks meer te eten voor die beesten. Als je dan een mooie groene hectare met bananen bomen hebt, lonkt dat natuurlijk. Vandaar ook dat ik die hectare goed dicht heb zitten. Tenminste dat dacht ik.
Een koe wist in April steeds weer in te breken. Die at dan vrolijk al mijn jonge bananen bomen op. Ik repareer steeds weer de omheining, en de volgende dag maakte die koe alles weer kapot. Moest wat doen. Eerst de koe gevangen en een paar dagen vast gezet. Misschien komt de eigenaar opdagen. Helaas niet dus. Die eigenaar weet precies hoe het in elkaar zit, als hij zijn koe komt halen moet hij de schade betalen. Na een dag of 5 de koe meegenomen naar de Gendarmerie. Ja mijnheer, wij snappen het helemaal, was de boodschap, we gaan de eigenaar voor U opzoeken, laat de koe maar bij ons. De volgende dag kwam er een telefoontje. Ja het spijt ons, de koe is ontsnapt.
De volgende morgen stond de koe weer vrolijk bananen bomen te grazen. Koe weer gevangen en iemand gevonden die de koe mee wilde nemen naar 10 km verderop om hem daar los te laten. Zo gedaan, het was 10 dagen rustig, tot mijnheer koe op een zondag, als er niemand werkt, mijn hectare weer gevonden had en zich tegoed deed aan de zich net herstellende bananen boompjes. Niet nadat hij bij de buurman alle uien vertrapt had en alle jonge aanplant had opgegeten. Daar wordt je toch gek van. Ten einde raad maar twee dure rollen ijzeren hekwerk gekocht om het zwakke deel van mijn omheining te versterken. Maar dat hele gedoe is toch een puinzooitje, zo kan je toch niet werken.

De nieuwe Waterleiding directeur, waarvan ik eerst dacht dat het een goede vent was, blijkt ook een jan-lul. Hij draait zich in bochten en verandert steeds zijn regels. Verteld halve waarheden, of eigenlijk halve leugens. Met die gast is ook niet te werken. Maar goed, ik heb water en dat is veilig, voor de ontwikkeling van de omgeving is het minder leuk.

Ik blijf op 5 benen hinken om toch wat inkomen te genereren. Heb de camping, met af en toe toeristen. Dit jaar zelf redelijk vaak. Ik kweek vis, heb nu 250 meervallen in mijn kweekvijfer. Die kunnen over 8 a 9 maanden verkocht worden. Ik droog fruit en verkoop dat in een lokale winkel. Ik maak een soort milkshakes van mijn eigen fruit. Die stop ik in lege frisdrank flesjes en verkoop die aan winkeliers. En dan heb ik natuurlijk het gewone fruit, de banenen, papaja en momenteel mango’s, cashew appels, citroenen en wat vijgen. Maar alles levert hier centen op. Denk maar zo. Vaak genoeg een paar centen, zijn ook hele euro’s nietwaar. Het probleem blijft echter de afzet. De winkeliers hebben weinig tijd om je product een beetje te pushen. De drankjes zetten ze in hun koelkast en dan houd het voor hun op. Ook de verkoop van de bananen blijft moeizaam. Ik snij elke maandag de bananen en bak bananen, maar je weet nooit of je iemand vind die het wil kopen.
Dus… loop ik toch er weer te denken om een winkeltje te beginnen. Dan kan ik mijn eigen producten verkopen en pushen. Daarmee ben ik niet de marge kwijt die ik dan aan de tussenhandel moet betalen. En ik kan een echte milkshake bar beginnen. Wie weet, komt het er toch weer van.

De hele streek was deze maand in rep en roer. Solo Sidibi komt er aan. Hij is een soort imam (annex charleton, duiveluitdrijver en prediker) uit Guinea, bekent om zijn ferme uitspraken en vooral om zijn bekeringen van animisten en duivel gelovers naar de Islam. Het hele dorp liep uit. De man, in een stoet met 10 auto’s, werd door de politie ontvangen en begeleid. Het dorp liep leeg. Er was twee dagen geen markt en heel veel winkels waren dicht. Iedereen zat te luisteren naar deze man. Ik heb hem gegoogled en hij schijnt een goede vent te zijn. Maar ik vond het allemaal wel heel erg raar.

Men is begonnen met het graven van de gaten voor de electra palen. Jaja, er is toch nog vooruitgang in Mali, geloof het of niet. En niet een paar electra lijntjes hoor, bijna alle dorpen in de omgeving worden voorzien van electriciteit. Dat de gemiddelde dorpsbewoners dat niet kan betalen, daar is nog niet zo goed over nagedacht, maar electra zullen we krijgen. In de hele omgeving zitten mensen in de grond te hakken. Voor een gat graven, van 2.50 diep en 1×1 meter krijgt men 5000 franc. Als het een rotsige bodem is vangt men meer.
Voor mij is het natuurlijk ideaal, want kom op, laten we eerlijk zijn. Als ik electra heb, maakt dat het leven natuurlijk wel wat eenvoudiger. Ik zou dan theoretisch zelf een air conditioned kunnen aanschaffen…. oohh, moet er niet aan denken hoe heerlijk dat zou zijn. Terwijl ik dit nu typ is het 38 graden binnen in huis …

Maar, Afrika blijft natuurlijk Afrika, dus laten we eerst maar wachten tot ik het ook echt zie. Het volgende probleem is dan dat de leiding een hoog spanning leiding is van 30.000 volt. Dat moet via een trafo naar 220 gebracht worden maar de dichtstbijzijnde trafo gaat in Dialakoto komen, en dat is 2km bij me vandaan. Dat moet natuurlijk wel opgelost worden maar ik heb geen idee bij wie en hoe. Ik voel de problemen al weer aankomen.

Pff, er zijn van die nachten bij, dan wil het maar niet afkoelen. 10 uur in de avond nog 38 graden buiten. Mijn buitenlamp flitste elke keer aan want die denkt dat er iemand loopt. Alles zit immers op 38 graden, dus lichaam temperatuur. Elk bewegend blad is dan voor die lamp een indringer.
Plassen is tot een minimum beperkt, ondanks de vele liters die ik achterover sla. Het is afzien, maar wat ben ik gelukkig met mijn rivier. Daarvan is het water nog steeds maar 23 graden en heerlijk koud.

Eind van de maand had ik nog een apart ritje met de burgermeester. Die had me een paar weken geleden benaderd , er was een dorp met een kapotte water pomp, of ik wilde helpen. Nou heb ik meestel ruzie met deze burgermeester, wilde nu ook eens een andere kant laten zien. Ik stemde toe om hem te helpen, Eigenlijk voordat ik voldoende info had, en dat heb ik geweten. Ik zegde toe dat ik uit eigen zak een nieuwe pomp cylinder zou kopen. Kan dat moeilijk op het Mali project van Kees en Addie afwentelen, met hun repareer ik pompen in de omgeving en dit dorp was een heel stuk verder weg.
Op de laatste zaterdag van de maand vertrok ik met de loodgieter en de burgermeester met mijn auto richting dorp. Het was 7 uur in de ochtend en mijn hele achterbak lag vol onderdelen. Immers moest het in een keer gebeuren. De burgermeester had zijn enkel loops karabijn mee. Eerst dacht ik nog dat dit voor bescherming was, al snel snapte ik dat de burgervader een verwoed jager was. Om de paar km was het….Casper!!! stoppen. En dan stapte hij uit. KNAL, weer een paar patrijzen er bij. Ik heb hem die hele dag niet een keer zien missen. Sterker nog, meestal schoot hij er twee of drie per schot.
De weg naar het dorp, dat vrijwel aan het grote meer achter de stuwdam lag was verschrikkelijk, en verschrikkelijk lang. Had vooraf al geprobeerd informatie te krijgen hoe ver, iedereen had er een andere mening over. Het duurde vier uur voor we er waren. ben niet boven de 25 km per uur geweest, heel veel stenen, rivier doorgangen en nauwe doorgangen.
Het repareren van de pomp viel ook niet mee en koste tot 4 uur in de middag. Daarna kregen we te eten, zowaar het beste eten wat ik in de brush van Mali ooit gehad heb, waarschijnlijk omdat de burgermeester er bij was. Kip, wild, rundvlees, vis, spaghetti , rijst, gerst, te veel om allemaal op te eten. Daarna de gebruikelijke dorps bijeenkomt waar elk hoofd van de familie zijn veel te lange dankwoord uit spreekt. Om half negen in de avond was ik thuis waar ik bewusteloos in slaap viel. Was er nog dagen lang moe van. Het is voor een goed doel, maar zal het niet gauw nog eens doen.

Het kanaal wat ik op mijn bananen land heb gegraven is af. Zo kan het water, dat vanaf de bergen door mijn land stroomt, in de regentijd, goed weg en vloeit niet mijn land op. Had gelijk weer plek om nieuwe aanplant te doen en ook gelijk gedaan. Zit nu boven de 2000 bomen, en nu is het wel vol. Laten we hopen dat de koeien deze jonge aanplant met rust laten.

Het andere Waterpomp project loopt gewoon door. Elke zaterdag repareer ik wel weer een pomp, of her-repareer ik er een. De kosten lopen iets boven budget, dus kan nog steeds hulp van iedereen gebruiken. Mocht je eens zeggen, ik wil een leuk avontuur, kom rustig eens twee weken naar Mali om wat waterpompen te repareren. Je kan bij mij logeren in een van de hutten aan de rivier.

Kreeg ook nog bezoek van Andrej, een Sloven die in Bobo in Burkina woont en af en toe auto’s, busjes of vrachtwagen uit Europa haalt om in Burkina te verkopen. Dit keer had hij een Mercedes mini bus bij zich, en ook de twee zakken kunstmest met micro elementen, iets wat hier in de bodem mist. Zaken zoals Sulphur en Boron etc. Hij bleef een week, koste natuurlijk wel weer een hoop tijd maar was gezellig. Hij kocht ook de motor die ik nog steeds hier had staan. Een Honda Transalp 600 die ik nog steeds hier had staan. Ooit gekocht van een Duitser die er mee op zijn bek was gelegen en terug gevlogen was.

En dat was het wel weer zo’n beetje deze maand.

Tot in mei, hartelijke en zeer warme groeten uit Mali

Likes(8)Dislikes(0)