Het is eind maart en ik lig hier te puffen op de bank. Grote ventilator op me, maar die blaast warme lucht over me heen, het geeft geen verkoeling. De zweetdruppels verdampen voor het druppels worden, das wel handig. Het is half 9 in de avond, de termometer geeft nog 34 graden aan. Binnen is het 32, dus houd nog even de ramen dicht. Jaja, de grote hitte is begonnen, dit gaat tot eind juni duren.
Het is best nog lang dragelijk geweest. Niet zozeer overdag want het is al geruime tijd tussen de 40 en 45 graden in de middag. Maar in de nacht koelde het nog goed af, een paar dagen geleden was het nog 19 graden in de ochtend. Dat is dus nu voorbij.
Gedeeltelijk wen je er aan. Heb het tropen rooster ingesteld. Om 7 uur in de ochtend beginnen en van 12 tot 3 pauze.
Verder is deze maand niet zo veel gebeurd. Ben 4 dagen heen en weer naar Bamako geweest. Was hard nodig want laatste keer was in november. Gas was op, koffie bijna op, geen kaas of Salami meer. Ernstige zaken nietwaar. Heb in Bamako ook, met moeite, 250 meervallen vissies gekocht voor in mijn vijfer. Ze zij alle 250 levend aangekomen en houden zich goed. Leuk weer, vooral als je ze eten geeft.
Winkelen in Manantali, maar eigenlijk in heel Mali, is geen pretje. De winkeliers hebben geen notie van voorraad houden, van klantenservice of van garantie. Daarbij kopen, zeker in de arme streek waar ik woon, de winkeliers alleen maar in wat ze in Bamako in de aanbieding vinden, zodat ze dat zo goedkoop mogenlijk hier kunnen verkopen. Mensen hebben immers weinig geld. Opvallend hoeveel er dan uit Nederland komt. Sprits koeken, Gloria geconcentreerde melk, Calve Mayonaise, om er maar een paar te noemen. Men besteld het echter pas weer als het echt op is, en niet vlak daar voor, dus 4 van de 10 keer grijp je mis. En als je eens iets echt lekkers vind moet je er snel veel van kopen want de volgende week als het op is komt het waarschijnlijk niet meer.
Dan staat er meestal maar een ventje achter de balie, die helpt klanten, beantwoord de telefoons ( elke gerespecteerde winkelier heeft wel 4 telefoons bij zich), pakt dozen uit en vooral, kijkt TV. In elke winkel draait continu de tv en die is vaak interessanter dan de klant.
Dit alles gepaard met de manier van verkopen, maakt het dat ik regelmatig een winkel uit loop zonder mijn boodschappen. Veel geduld heb ik nooit gehad. Maar je moet je voorstellen dat ik net gezegd heb dat ik 3 potten mayo wil hebben, en er komt een klant binnen die twee snoepjes wilt hebben. Die schreeuwt dan naar de verkoper, ondanks dat die met mij bezig is, twee snoepjes!! En duwt gelijk het kwartje onder zijn neus. Niet zo erg, zal je denken, maar dat gebeurd elke 15 seconde. Dus de verkoper helpt 6 man tegelijk, dan gaat zijn telefoon. Die gaat voor, en hoppa, je staat weer 5 minuten te wachten. Eindelijk heeft hij dan weer aandacht voor me. Ik zeg, ik wil een doos melk blikjes van Gloria. Ja, die hebben we niet, we verkopen nu Chaya melk. Ik kijk naar het blikje en zie dat het uit India komt. Mmm, das vast koeienmelk gemengd met buffelmelk, ik ken die Hindus. Ondertussen helpt de verkoper weer iemand die twee cigaretten wilt en een die 1 euro krediet op zijn telefoon wilt hebben, ik sta weer te wachten. Ik trek net mijn bek open om te vragen of hij Gloria voor me kan bestellen als zijn telefoon weer gaat. Ik sta ondertussen al 20 minuten in deze winkel en begin wat rood achter de oortjes te worden. De verkoper legt de telefoon neer en ik wil net weer wat zeggen als er een vriend van hem binnen komt. Die moet uitvoerig begroet worden, zo gaat dat in Mali. En, hoe gaat het met je vrouw? En met de kinderen, en met je schapen, enfin, het hele rijtje passeert en ik sta nog te wachten.
Plots krijgt hij weer tijd voor me en zegt dat hij nog wat Gloria melk op de plank heeft staan, hij wil het wel in een doos doen. Prima zeg ik en de verkoper gilt naar buiten : Allasan, kom even een lege doos brengen!!. Dit duurt alweer 3 minuten en ik wordt steeds ongeduldiger. Uiteindelijk worden er 20 blikjes melk in de doos gepropt en ik vraag hem om de rekening op te tellen. Prompt gaat de telefoon weer en het ziet er naar uit dat dit een lang gesprek wordt. Ik sta hier nu al 30 minuten dus loop weg met een lege tas, mijn geduld is op. Morgen is er weer een dag.
Op naar de slager dan maar. Maar daar was vandaag geen vlees, alweer pech, dat wordt vegetarisch vandaag, ook niet erg. Dan maar naar de winkel van sinkel. Daar had ik wat boutjes besteld en een doos coca Light. Ook hier helaas, ze hebben het niet kunnen vinden in Bamako. Anderhalf uur later ben ik weer thuis met wat tomaten en een groene kool en een rot humeur.
Gelukkig is het natuurlijk niet elke dag zo, voor dat je denkt dat ik moet afzien hier in Afrika
De meest gehoorde kreet in Mali is ‘c’est pas mois’ oftewel, ik heb het niet gedaan hoor. Ik heb er al eerder over gesproken, het niet nemen van verantwoordelijkheid. Ik blijf me er over verbazen. Als je iemand iets fout ziet doe, met eigen ogen, en je confronteerd die persoon er later mee, zegt ie glashard, ik was het niet hoor. De poort naar mijn bananen terrein werdt niet goed dicht gedaan. Bij navraag heeft iedereen de poort goed gesloten, niemand heeft hem open gelaten. De buren hebben wel 40 kippen, die elke keer die paar tomaten die ik verbouw tussen de bananen aanvreten . Maar de buurman zegt glashard…. Neee , dat kunnen mijn kippen niet zijn hoor, terwijl zijn kippen overdag allemaal op mijn terrein rondlopen. Op zich wel prettig want kippenmest is goed voor de bananen, maar wel weer jammer dat hij er dan over liegt.
Tja verder deze maand weinig toeristen. Was het vorige maand nog binnen druppelen, nu is het stil. Kan me dus goed op ander werk concentreren. Ben langzaam bezig alle kippen op te vreten, ben een beetje moe van die beesten. Nu had ik er, met 20 stuks, ook wel erg veel, er zijn er nog 5 over. Kijk het even aan en als ze vervelend blijven gaan ze allemaal de pan in. Of eigenlijk de worsten in, want ik maar er friekandellen mee, heerlijk.
Dan zijn er verder nog wat ontwikkelingen op het water fro ’t, wederom niet echt positief. Die Afrikanen leren het blijkbaar nooit. Is de ene bandiet directeur eindelijk weer verdwenen, komt de volgende het dunnetjes over doe. Maar daarover volgende maand meer.
(6)Dislikes
(0)