Het is al weer eind van de maand en ik heb nog niets geschreven. Het is vandaag zondag de 28ste dus ik moet diep in mijn korte termijn geheugen gaan spitten. En je weet, hoe ouder je wordt, hoe moeilijker dat gaat. Jaren in de tropen tellen dubbel, jaren in Mali driedubbel. Ben dus al dik over de 100. Ondanks dat, hier gaan we.
Krijg het idee dat ik in mijn vorig verslag wellicht iets te negatief was in mijn bericht geving. Kreeg wat reacties ala och en wee wat heb je het daar moeilijk. En ja, het leven in Africa, en zeker in Mali is niet altijd makkelijk, maar dat is het nergens. De problemen hier zijn van een heel andere orde dan wat je in Nederland aan problemen hebt. Ik werk hard, maar daar heb ik zelf meestal voor gekozen. Neem soms iets te veel hooi op den vork, maar ook dat doe ik met alle knikkers op een rijtje. En het wordt me soms te veel, zeker, maar dat zal een ieder waar dan ook overkomen. Toch blijft het leven hier aangenaam en zal ik het niet gauw willen ruilen voor een flatje in Holland. Het leven is veel vrijer, je staat veel dichter bij de natuur, en ik heb gewoon een pracht stuk land aan de rivier waar ik elke dag weer van geniet. Dus bij deze hoop ik dat mijn ietwat negatieve intonatie van vorige maand weer goed gemaakt is.
Na heel lang zoeken denk ik het probleem met de pompen te hebben opgelost. De combinatie van uitelubberde pompen en slechte chinese onderdelen heeft me vele hoofdbrekens gekost. Dat dan weer gecombineerd met hebberige medewerkers wiens interesse alleen maar is om zoveel mogenlijk pompen te repareren zonder oog op kwaliteit en, laten we eerlijk zijn, mijn onervarenheid op al deze gebieden heeft me heel veel tijd en ergernis gekost. Nu neem ik elke pomp mee naar de lasser en ga niet weg voor die naar mijn tevredenheid is gerepareerd. Ik neem vervolgens de pomp mee naar huis en ga hem verven. Als dat dan klaar is neem ik de komplete set mee achter op mijn brommertje over de hobbel weg naar het dorp en kan ik de boel snel plaatsen. Er zijn dorpen waar ik al 8 keer geweest ben, ik hoop dat dat soort ellende nu over is.
Verder wordt het steeds warmer. Geen verassing daar. De dag temperatuur loopt al op naar de 42 graden. Snachts is het soms nog koel maar die keren wordt ook steeds minder. Op 15 maart begint de grote hitte, verklaarde Famakan Keita, de dorps wijze uit Marena. Dan is de koelte in de nacht ook voorbij. Nou zal het wel lokale kennis zijn, geloof niet dat er precies op die dag de knop omgaat. We zullen zien.
Heb al wat langere tijd problemen met wat bananen, en ik stapelde daar nog een extra probleem op door, heel stom, de bananen aan de boom in te pakken in blauwe plastic zakken. Had dat vorig jaar ook gedaan en dat was goed bevallen. Hiermee bescherm je het fruit tegen vogels en vooral de ongenaakbare zon. Maar ik dacht slim te zijn en sloot het fruit helemaal af, in plaats van net als vorig jaar , de onderkant van de zak open te laten. Door alle pomp perikelen controleerde ik het te laat, en merkte dus te laat dat de plastic zak afsluiten resulteerde in fruit dat ging rotten. Gevolg dat het fruit van wel 50 bananen bomen deels of geheel kapot is gegaan. Een dure les.
Tweede probleem is dat ik geen kalium kan vinden hier in Mali. Bananen hebben veel kalium kunstmest nodig. En dat wordt nergens verkocht. Ook hier heb ik lang naar een oplossing gezocht en ben ten ei de raad maar hout gaan verbranden. Het as bevat veel Kalium en daarmee bemest ik nu de bananen bomen. Vind het geen goede oplossing want zo help ik mee met de ontbossing, die hier toch al veel te hard gaat, maar tot ik een andere oplossing heb gevonden is het even niet anders.
Dat hout koop ik van een dorpeling die zo’n 15 km verderop woont. Maar het is officieel verboden hout te kappen. Tenzij je een vergunning koopt. Die kost 10.000 franc (15€), voor twee weken. De man, moet, om hier te komen, langs de gendarmerie post. Als hijmgesnaaid word, wordt zijn hout in beslag genomen en moet hij 10.000 franc boete betalen. Dat hout wordt dan door de Gendarmerie zelf gebruikt om snachts een vuurtje voor de thee te stoken. Tja, dan komt de Afrikaanse inventiviteit naar boven. De man vertrekt om 3 uur snachts uit het dorp met zijn ezelskar vol hout en passeert dan de Gendarmerie post in het donker. De agenten, die overigens ook de dam bewaken, liggen dan zo hard te snurken dat ze niks horen. Om toch nog te laten merken dat ze er zij , hebben ze de radio de hele nacht aan staan. Gevolg is dat de man met hout zachtjes langs de agenten voorbij gaat, geen vuiltje aan de lucht. Als ik dan om half zeven in de ochtend de poort van het slot ga doen, ligt mijn hout leverancier voor de poort in zijn ezelskar boven op het hout te snurken.
Omdat ik te weinig geld vang op de markt voor mijn bananen en Papaya zoek ik al langer naar een oplossing. Wellicht heb ik die nu gevonden. Heb de timmerman twee droogkasten laten maken waar ik doormiddel van de zonwarmte mijn bananen, bakbananen, papaya, mango en cashewnootappels kan drogen. Ik ben nog druk aan het experimenteren maar de eerste resultaten zijn bemoedigend. Maak van het gedroogde fruit kleine zakjes die lokaal verkocht worden voor 25 franc (jaja, 4 cent). Ik heb al veel mensen laten proeven en iedereen is enthousiast. Heb een label gemaakt die ik op de zakjes plak waarop vermeld staat welke vitamines er in zitten, daar wordt men helemaal lyrisch van.
De papayas gooi ik in de mixer, doe er wat zout en citroen bij, wat water ook want anders wordt het te dik, en breng dat aan de man als vitamine drankje. Ben daar net mee begonnen maar ook dat ziet er goed uit. Zou ik dan toch nog geld kunnen verdienen in Mali?
Verder eigenlijk niet zo heel veel bijzonders deze maand, dus ga het er bij laten. Volgende maand ga ik vertellen over de uiteindelijke afloop van de affaire met de waterleiding maatschappij, de mogenlijke komst van stroom, en mijn bezoekje aan Bamako. Tot dan.
(4)Dislikes
(0)