Juni 2015
Het trouw seizoen is begonnen. Het kleine beetje geld dat er bij de mensen is wordt gespendeerd aan de aankoop van een vrouw ( men houd hier nog steeds vast aan de vier vrouwen regel). Let wel op, het is echt aankoop, trouwen is business. Van Liefde heeft men nog nooit gehoord. De rest van het geld gaat op aan het trouw feest. Dat duurt gemiddeld twee dagen. Overdag muziek met tam-tam, dat hoor je van verre. In de avond is er dan muziek via de speaker, totdat de accu leeg is. Uiteraard wordt er uitgebreid gegeten en gedronken, het is een hele happening.
In de ochtend vroeg al zie je de meisjes, helemaal opgedoft, gespannen wachten op het begin van het feest. Erg mooi gezicht, zeker de wat modernere jonge vrouwen zien er beeldschoon uit. Soms zelf met lippenstift, kralen in het haar, of het haar in ingewikkelde patronen gevlochten. Er gaat veel werk in zitten. Het normale werk, als dat er al,is, moet daar onder zwichten. Bedrijven zijn dicht, de boel moet maar wachten. Maar het is een vrolijke tijd en mensen zijn in beste stemming.
Het is heet, erg heet. Het water uit de kraan is heet. Als je gaat zitten zijn de stoelen heet, je bed en kussen als je gaat slapen zijn heet. Op blote voeten lopen is er niet meer bij, je brand je zolen. Het koelt niet meer af in de avond of nacht en nachten van 35 graden of meer zijn niet prettig. De ijskast trekt nachts de batterijen leeg en ik moet er vaak om 4 uur in de morgen uit om die uit te zetten. De enige afkoeling is nog in het relatief koele water van de rivier te gaan liggen, en dat doe ik dan ook elke paar uur. Ik klok elke half uur wel een halve liter water naar binnen. Het is zuchten en wachten op de regentijd.
Het vis basin begint zijn eigen ecosysteem te krijgen. Behalve vissen woont er van alles in de vijver. Vage torren met zwemvoeten, kikkers, de gebruikelijke waterlopers, rare wormen. Vond er gisteren zelfs een schorpioen, gelukkig dood. Was nog een flinke ook.
Boly is weg. Ik heb hem drie jaar werk verschaft, hem drie jaar kansen gegeven zich te ontwikkelen. Maar het zat er niet in. Of het zit er in maar kwam er niet uit. Ik denk echter het eerste. De man, hoe aardig hij ook is, heeft geen verbeelding, geen drive, neemt nooit initiatief of denkt zelfs maar aan iets nieuws, denkt niet na over morgen. En helaas moet ik zeggen dat dat bij veel Malinezen hier in de omgeving zo is. Er zit niks in, er zal dus ook niks uitkomen. Voor een deel de schuld van de zeer gebrekkige schoolopleidingen, die mijn inziens vaker dicht zijn dan open.
Zo was ik bij het hoofd van de school van Tintela, een dorp 10 km verderop. Aardige man hoor, maar ik kreeg maar meteen een grote klaagzang over me heen. Van begin tot eind. Zeker, het dorp heeft een water probleem, maar dat is niet mijn schuld. Dat is de schuld van de niet functionerende overheid. Maar men ziet een blanke als welkome schouder. Toen ik hem zei dat ik vond dat het dorp zelf ook wel eens wat verantwoordelijkheid mocht nemen keek hij raar op. Ik zei, luister man, als je als dorp maar één waterpomp heeft, je daar dus erg afhankelijk van bent, dan zorg je er toch voor dat hij blijft lopen nietwaar. Maar als je die pomp 17 jaar blijft gebruiken zonder ook maar iets aan onderhoud te doen, tja dan kan je op je klompen aanvoelen dat dat een keer mis gaat. Dan krijg je een lange waslijst van excuses en redenen waarom, maar het blijft bullshit. En als er dan toevallig een blanke in de buurt woont, waarom moet die dat dan oplossen? Ondanks dat, goeierd die ik ben, ging toch even naar die pomp kijken, en ik zag al direct dat de ketting gebroken was. Die pompen steken erg eenvoudig in elkaar dus zo moeilijk is dat niet. Hadden jullie dat zelf niet kunnen constateren, vroeg ik? Neee, wij hebben niet eens een steeksleutel om de pomp te openen…daarbij snappen wie niks van zoiets ingewikkelds. Wij roepen de pomp mijnheer, maar die vraagt veel geld er voor en dat hebben we niet, dus bellen we hem maar niet meer.
Dat is ook zo’n apart gebeuren. De mensen die een beetje kennis hebben ( en daar hoef je niet veel van te hebben hoor) zetten hun eigen bevolking steevast vet af. De pomp mijnheer zet een dorp flink af want hij weet dat men er niks van snapt en dat men water nodig heeft. De gewone mens heeft geen kennis dus gelooft alles wat de pomp mijnheer zegt en neemt het voor lief. De loodgieter doet hetzelfde bij de gemiddelde mens. Als je wat gedaan wilt hebben komt ie kijken. Ach en wee, dat is me toch een ingewikkeld werk, pfff, dat gaat je een hoop geld kosten. En dan komen de mensen bij mij. Tja, zeg ik dan, voor de loodgieter is dat werk wat je gedaan wilt hebben in 10 minuten klaar. Niks ingewikkeld, je moet daar maximaal x voor betalen. Helemaal blij gaat men dan weer terug naar de loodgieter, die dan prompt de volgende dag bij mij op de stoep staat. Hoe kan je dat nou zeggen, smeekt ie. Loodgietertje zeg ik dan, jouw werk is het verbinden van twee waterpijpen met een kant en klare schroef verbinding en het aanleggen van de kraan. Dat kost je 15 minuten tijd, daar ga je toch een arme boer geen vermogen voor rekenen. En zo gaat dat met alles, de electricien, de lasser, de automonteur. En vaak moeten ze wel want ze hebben eens in de week een opdrachtje, en daar moet de familie met 4 vrouwen en 15 kinderen ( en vaak broers, zussen, vaders en moeders) dan allemaal van eten. Tja, als ze redelijke prijzen zouden rekenen zouden ze meer opdrachten krijgen. Kip en het ei. Maar met de huidige malaise in Mali zal dit systeem voorlopig wel niet veranderen.
Het regen seizoen klopt zachtjes op de deur. Het heeft al vier keer geregend, zoals altijd gepaard gaande met hevig onweer, zeer harde winden en dus regen. Dat laatste helaas nog wat weinig. Er is een keer 10 mm gevallen, de andere keren bleef het bij spetters. Toch is de temperatuur wat gezakt en is het wat draagzamer.
De ramadan is begonnen. Geen leuke maand, ik schreef het vorig jaar al. Maar moet een beetje op me woorden passen, moslims zijn erg snel op hun gelovige snikkel getrapt als je iets over hun religie zegt dat ze niet zint. Toch blijf ik het een rare gewoonte vinden, een maand niet eten en vooral niet drinken overdag, terwijl het 40 graden is en je staat te ploeteren op je veldje in de volle zon. En dat alles omdat een iemand dat in een boek geschreven heeft, 2000 jaar geleden. Dit alles wordt in stand gehouden door een stelletje oude mannen, die dit maar al te graag ook zo houden. Maar goed, laat ik mijn mond maar houden. Toch moet ik er veel aan denken, zeker in deze maand als de luidsprekers vanuit Manantali veel meer dan gebruikelijk over het water het Allah Akhbar roepen.
De harde winden zijn slecht voor mijn bananen plantage. Behalve banaan heb ik ook plantaan, bakbanaan? Ik weet eigenlijk niet hoe die dingen heten in het Nederlands. Maar de bomen hiervan zijn een stuk langer dan de gewone bananen boom en als er een tros aan hangt breekt de boom onherroepelijk bij harde wind. Heb al heel wat hout gekocht om de bomen te stutten maar niet altijd met goed resultaat.
Op de 26 ste aanslagen in o.a. Frankrijk. Zou zoiets in Mali gebeuren zouden alle ‘ deskundige’ over elkaar heen vallen om maar te verklaren hoe onveilig het land zou zijn, hoe gevaarlijk. Een haard van extremisten. De Nederlandse overheid verklaart het onmiddelijk een no-go zone ( wat het heeft gedaan met Mali, en wat nog steeds zo is) . Dus bij deze, Frankrijk is een gevaarlijk extremistisch land, alle grenzen moeten worden gesloten en onze troepen moeten er worden heen gestuurd. Een negatief reisadvies is bij deze afgegeven. Verder moet Frankrijk alle bootvluchtelingen uit Griekenland en Italie opnemen, het land is toch al verpest.
Typisch staaltje van dubbele standaards.
Het hete seizoen is ten einde ( gelukkig). Mali heeft een paar maanden geleden import van o.a. Aardappelen uit Europa verboden. Volgens mij meer dan alleen maar aardappelen. Dit vermoed ik, omdat de lokale telers niet konden concurreren met de dump prijzen uit Europa. Zo probeert men de lokale telers te steunen. Nobel streven maar het resultaat is, zeker op korte termijn niet echt bevorderlijk voor de vitamine intake. Op de markt alhier is er vrijwel geen verse groente te koop. Die aardappelen die er zijn zijn van slechte kwaliteit. En veel meer dan uien, af en toe een verlept paprikaatje of een verdroogt wit kooltje is er niet te vinden. Ja mango’s. Duizenden mango’s. Lekker hoor, maar ik heb er duizenden in mijn eigen bomen. Dus noodgedwongen overgestapt tot blikgroente. Toch heb ik het idee dat scheurbuik om de hoek staat te grijnzen.
Op 28 juni kwam het verlossende woord van God. Een flinke regen bui in de ochtend. 20 mm water van God. is heel ander water en veel beter dan gewoon sproeien. Tenminste dat waren altijd de woorden van Boly. Nu kunnen de mensen hier eindelijk gaan planten.
Heb als vervanging van Boly nog steeds geen goede , zeg maar, tuinman gevonden. Doe het nu met dag arbeiders, waarvan er twee uit een dorp 10 km verderop komen. Dus kocht ik een fiets voor ze zodat ze heen en weer kunnen elke dag. Ok, de fiets was niet duur, 50 euro, nieuw, maar daar krijg je dan ook wel een hele speciale Chinees rijwiel voor. Binnen een uur braken de twee pedalen af, de bagage dragen zat met ijzerdraadjes vast. De ketting liep er elke 100 meter af en de as kraakte gevaarlijk. Let op, nieuwe fiets he. Binnen een week was de voor as stuk, was de standaard eraf gevallen, na 10 dagen was de achteras stuk en lagen alle lagers er uit, de knijprem was zo doorgebogen dat hij niet meer bruikbaar was en de bagage drager lag los. Koste heel wat tijd om het allemaal weer in orde te maken maar of het lang duurt tot de volgende reparatie vraag ik me af. Een nieuwe vooras koste…..1.20€, dus je kan je de kwaliteit er van voorstellen.
Tja, verder bleven de regens uit en hopen we maar op juli, maar daarover meer volgende maand uiteraard
(6)Dislikes
(0)