Feb 2015
Ben natuurlijk weer veel te laat begonnen mijn verslag uit te werken. Dus komt het ook te laat op de website. Sorry.
Was deze maand veel bezig met de nieuwe winkel. Hij moest open. Dus reed ik begin februari naar Bamako om goederen in te kopen. Kan ze ook hier lokaal kopen maar ging er van uit dat het in Bamako goedkoper zou zijn. Kwam bedrogen uit, waarschijnlijk omdat ik de juiste groothandel niet kon vinden. Keerde dus na 3 dagen terug met allerlei lekkernij voor mezelf en niks voor de winkel. Kocht alle spullen lokaal, steun ik de lokale middenstand ook een beetje.
Voorbeeld. Een zak suiker van 50 kilo. Die kost 20.000 franc ( ongeveer 30 €) en die herpakken we dan in kleine zakjes van 50 gram, 100 gram en een halve kilo. Het dorp Dialakoto waar de winkel staat wordt bevolkt door arme mensen en die hebben geen geld om een kilo suiker te kopen. Dus kopen die zakjes van 25 franc ( 35 eurocent), net genoeg voor hun potje thee. Het zelfde gaat op voor zout, de macaroni, rijst, olie etc. Een heel ompak werk dat een paar dagen in beslag nam.
Ik had een jongen gevonden om te winkel te bemannen. Hij heet Dibi, is 23 en komt uit een paar dorpen verderop. Wilde niet iemand uit Dialakoto zelf hebben. De verleiding om je vrienden of familie te ‘helpen’ met een zakje suiker of een blokje maggi is dan te groot. Maar zelfs met een buitendorper moet ik heel erg oppassen en een goede controle proberen te handhaven. En dat was (is) toch wel het grootste struikelblok.
In Nederland zet je er een computer neer, alle verkopen worden geregistreerd en je hebt een redelijke controle. Maar hier kunnen de meeste niet lezen en schrijven, hebben moeite met tellen en logisch nadenken. Toch moet ik een soort van controle inbouwen, heb immers mijn geld er geïnvesteerd.
Moest dus iets simpels bedenken en kwam met de volgende oplossing. Ik maakte een foto van elk product, zette die op een lijst met de prijs. Elke keer als Dibbi een item verkoopt zet hij een vinkje bij de foto. Aan het eind van de dag is het een kwestie van vinkjes tellen en vergelijken met het geld dat in kas zit. Lijkt simpel maar tot op heden is er geen dag geweest dat de kas klopt. Meestal is er meer geld, dat betekend dus dat hij vergeet aan te vinken.
Dit kan je dan weer oplossen door elke week vooraad te gaan tellen maar het vreet allemaal tijd.
Elke dag je kas tellen is zelfs al te moeilijk, ik zal me er neer bij moeten leggen. Maar houd mijn hart vast, en mijn portemonee.
Het gaat niet goed met mijn moestuin. Ik heb het nu over mijn eigen moestuin, niet die van de vrouwen van Dialakoto, die loopt nog steeds goed. Al langere tijd zijn de opbrengsten van mijn eigen tuin minimaal. Leverde de tuin het eerste jaar nog regelmatig 50 tot 70 euro per maand op, de laatste maanden, eigenlijk het laatste jaar, kom ik per maand niet boven de 20 euro uit. En dat is veel te weinig. Toch spendeert Boly er elke dag al zijn uren aan. Helaas zal hij het niet leren. Ik heb het echt geprobeerd, ik heb geduld gehad, ik heb hem het zo vaak uitgelegd. Helaas gaan vele simpele zaken hem boven de pet. Moet dus koers veranderen en dat heb ik hem vorig week duidelijk gemaakt. Dat zal ten koste van zijn salaris gaan. Had vermoed dat hij het niet prettig zou gaan vinden maar hij reageerde niet echt. Heb hem verteld dat ik de hele moestuin ga opdoeken en er banaan in ga planten. Bananen hebben vrijwel geen onderhoud nodig en geven vrij regelmatig opbrengst, zolang je ze maar water geeft. Af en toe wat mest of kunstmest en hoppa. Dus heb begin van de maand opdracht gegeven om lange brede sleuven te graven waar ik de bananen in plant. In die sleuven hang ik eens in de twee dagen de waterslang en laat ze vol lopen, klaar is kees. Heb Boly geïnformeerd dat vanaf april hij een uur per dag minder zal werken en verdienen, en de maand er op zelfs twee uur minder. En zo bouw ik langzaam zijn uren af, hij heeft dan tijd om op zijn eigen grond wat op te zetten. Laten we hopen dat hij van deze afbouw regeling gebruik maakt.
Het gaat niet echt goed met Mali. Ondanks dat ik berichten hoor dat er een akkoord zou zijn gesloten tussen allerlei groeperingen uit het Noorden en er een staakt het vuren heerst, moddert het land voort richting afgrond. De regering is niet daadkrachtig en verzuipt in de blabla. Mooie en grote woorden, lange toespraken van een imposant uitziende president achter een nog imposanter bloemstuk, terwijl in de zaal de (vele blanken) mensen zitten te gapen.
Door de nu al veel te lang durende apathische houding glijd het land verder weg in armoede. Geholpen door de slechte regentijd van afgelopen jaar en de daarbij horende slechte oogsten hebben mensen honger. Bedrijven durven niet te investeren, als ze daar het geld al voor hebben. Werk is er niet. Er vertrekken busladingen vol, alleen al hier uit het dorp, naar de goudmijnen in het westen. Men gaat daar op willekeurige plekken, onder erbarmelijke omstandigheden gaten graven in de grond, op de hoop wat te vinden. Het resultaat is dat 99,9% van hen uiteraard ziek, moe en hongerig terugkeert. Maar die ene die een keer wat vind, vuurt de geruchten aan en weer vertrekken er busladingen mensen in de hoop…
Deze ellendige situatie is een bron van islamitische fundamentalisering. Kleine Koran schooltjes springen als paddestoelen in de herfst op en worden goed bezocht. Het onderwijs is gratis en de kinderen nemen alles aan wat de leraar ze verteld. Niet altijd goeie dingen helaas.
Ik had deze text nog geen dag geschreven of de eerste aanslag vond plaats in Bamako. In een nachtclub schoten daders, onder het schreeuwen van de langzamerhand angstaanwekkende kreet ‘ Allah Akhbar’ een aantal mensen dood. De granaat die ze bij zich hadden ontplofte niet, anders was het dodental niet te overzien geweest.
In tegenstelling tot al deze ellende won het Malinese voetbal team van onder de 18 de cup van Africa. Prompt werden ze op het Presidentiële paleis uitgenodigd en kregen alle 22 spelers een appartement van de President. Ja, dan is ie er als de kippen bij.
Op 12 februari sloeg de eerst hitte toe. De warme sahara wind stak,op en de temperatuur steeg tot de 40 graden, veel te warm voor deze tijd van het jaar. Ook in de nacht bleef het vies warm. Gelukkig duurde het maar een weekje en keerde de relatieve koelte terug, het was een waarschuwing voor de komende hitte.
Boly zou en moest een brommer kopen. Ik, en vele andere hebben het hem ten strengste af geraden maar hij wilde van geen wijken weten. Hij had er natuurlijk geen geld voor dus kwam bij mij aankloppen. heb er heel lang over nagedacht en besloten hem even veel geld te lenen als dat hij in de afgelopen jaar bij mij had gespaard. Hij was hier niet helemaal blij mee, had meer van me verwacht maar dat is dan maar jammer. Dag er na kwam hij op de proppen met een brommer die drie keer zo duur was. Heb pontificaal geweigerd hem meer geld te lenen en hij was daar niet blij mee. Nou moet je weten dat de algemene technische kennis hier sowieso al slecht is, maar de kennis van Boly op dat gebied is beneden het nulpunt. Toen hij dan ook zeer tevreden na een paar dagen met een motor aan kwam rijden schrok ik me dood. Het ding was zo afgeraasd en slecht onderhouden dat het me verbaasde dat het ding nog reed. En dat deed het dan na twee weken ook niet meer, met heet gevolg dat Boly nu een schuld bij me heeft, de motor bij hem thuis in de gang olie staat te lekken als een vergiet en Boly nog steeds de benenwagen naar zijn werk neemt elke dag.
Hetzelfde gebeurde met zijn solar systeem vorig jaar. hij zou en moest een zonnepaneel hebben met oplader, accu en omvormer. Kon me er wel wat bij voorstellen dus hielp hem bij de aankoop van een systeem. het moest allemaal zo goedkoop mogelijke dus werden het enge Chinese onderdelen. Die verfikte zijn accu binnen twee maanden, mijnheer moest dus een nieuwe accu hebben. Ik had er nog een staan. Een mooie grote dure accu uit mijn truck een installeerde die bij hem thuis. Gaf hem ook een betere acculader die ik ook niet gebruikte. Boly weer blij, helaas duurde dat niet lang. Op de een of andere manier heeft hij het gepresteerd om de draden opnieuw aan te sluiten (vraag me niet waarom) en de plus en de min om te draaien. Een week lang heeft dus de zonnelader op omgekeerde spanning gewerkt en zo waarschijnlijk de dure accu gemold. Pas na een week kwam hij bij mij klagen dat het niet goed werkte, toen was het te laat. Ik heb het er bij gelaten want ik kan niet blijven geven als men alles stuk maakt. En men krijgt alles stuk. Geloof me.
Tja dan was er nog mijn visvijver. Na het graven en bedekken met plastic had ik snel door dat dat niet de oplossing was, het water liep te snel weg. Moest dus besluiten de wanden te gaan metselen en liet dat doen door een metselaar. Ik gebruikte daar grote stenen voor, gevonden in de bergen rond me heen. Was een hele klus. Op de 12de was hij dan toch echt klaar en dacht ik er water in te kunnen laten lopen. Maar er kwam weer wat tussen.
Een van de Duitsers die hier aan de dam werkt, wilde een krokodil kopen. Die wist ik te koop maar de Duitser had nog geen plek om het beest te parkeren. Of ik die krok even een paar dagen in mijn visvijver kon laten. dus zat ik met een krokodil van een meter opgezadeld. Uiteraard liepen die paar dagen uit tot een week maar de 21 ste liet ik dan eindelijk enkele nachten de waterslang erin lopen. Tot mijn grote verbazing zakte het waterpeil erg snel. Was het in de ochtend vrijwel vol, in de avond was het waterpeil bijna 40cm gezakt. Dat was veel te veel. Moest ik dus weer een andere oplossing gaan verzinnen, namelijk de boel verven om het poreuze cement dicht te krijgen. Dat onderwerk krijgt dus nog een vervolg.
Tja, verder niet veel nieuws. ben langzaam begonnen met het bouwen van drie toilet gebouwen voor Kees en Addie bij drie verschillende scholen in de omgeving. en loop na te denken over het starten van een ‘ sal d’ informatic’ oftewel een soort computer schooltje. maar dat zijn nog maar plannen in mijn hoofd, heb nu mijn handen al vol met andere zaken. Tot volgende maand.
(7)Dislikes
(0)