Januari 2015 was een drukke maand. Mijn eigen schuld natuurlijk, was te veel dingen tegelijk begonnen.
Bouw van een visvijver ( formaat zwembad), bouw van een anti erosie muur naast mijn huis, aanleg van een lang tuinpad met zelf gevonden stenen, bouw van een winkel in het dorp Dialakoto, aanleg nieuwe bananen plantage.
Daarbij waren er regelmatig toeristen die aandacht vroegen, en liepen de andere zaken gewoon door. Dan was er nog eens een goede vriend van me die graag een oude Mercedes 190 uit Nederland wil hebben. Met het langzame internet hier duurt het uren en ik heb nog steeds niets gevonden, maar de goede man vond zelf wat aan het eind van de maand.
Allemaal niet erg, behalve dat ik in de troep leef. Grote hopen met grond overal die lekker inlopen geeft extra rotzooi. Gepaard met de Harmatan maakt alles vies en stoffig. De Harmatan overigens is een wind uit de Sahara die veel stofzand meeneemt en alles ( ook in huis) bedekt met een laagje zand, ook als je het de vorige dag net allemaal gepoetst hebt.
De stenen voor het pad en de muur vind ik in de mini bergen een paar honderd meter verderop en transporteer ik in mijn Toyota naar huis, een heel gedoe. Het tuinpad krijgt hierdoor wel een mooie natuurlijke uitstraling. Maar elke steen is anders en het is een hele puzzel om het netjes in elkaar te passen
Hierdoor had ik minder tijd voor de lange muur aan de zijkant van mijn huis en besloot ik toch maar een metselaar in te huren. Deze man, ook uit het dorp Dialakoto, werkte goed en stug. Was zo tevreden met hem dat ik hem ook de visvijver liet doen.
Deze visvijver had ik gegraven en probeerde ik met plastic, water dicht te krijgen, dat bleek een illusie. Na lang wikken en wegen besloten de wanden toch maar te metselen, ook dit met de natuurstenen. Dan is het sterk en mooi en kan ik, als het vis kweken op de een of andere manier niet lukt, het nog altijd omtoveren in een zwembad.
De metselaar kwam met een hulpje, een jongen van een jaar of 19. Aardige gast, werkte ook redelijk. Totdat hij op een dag melde dat hij vond dat alle Christenen maar slechte personen zijn. Bleek dat zijn vader een leraar was op een van de vele Koran schooltjes. Heb toen toch maar een ander hulpje laten komen want van dat soort praat ben ik niet gediend. Christen geld was wel goed blijkbaar, nou, hij mag het zonder doen.
Op een gegeven moment had ik de hik. Ow zei Boly, dat betekend dat je over precies een week of vlees krijgt te eten, of ruzie met iemand krijgt. Nu eet ik vrijwel elke dag vlees, het zal wel herrie worden dus.
Onder het kopje bijgeloof dan ook maar de vlam in de pan. Men kookt hier rijst in grote ronde metalen potten, altijd op houtvuur. Als er nu een vonkje van die pot af komt, dan weet je zeker dat je de volgende dag vlees eet. Rare jongens, die Malinezen.
Over Koran schooltjes gesproken, daar schijnen er elke keer meer van te zijn. Valt mij op dat deze bevolkt worden door die jongens die op een normale school niet mee komen. Beetje domme gasten dus. En die vreten alles wat zo’n leraar meld, ook al is het gevaarlijk. Elke idioot mag daar les geven. Zouden ze daar leren dat alle Christenen slecht zijn?. Geen prettige ontwikkeling. Snap ook het doel van die schooltjes niet. De kinderen lopen overdag de hele dag te bedelen met een leeg blik in de hand. In de avond gaan ze dan naar school en leren Arabisch en de Koran. Wat kan je daar nou mee de rest van je leven?gevaarlijke dingen die schooltjes.
Op een moment kwam er iemand met een enorme schildpad aan. Het beest woog wel 25 kilo. Of ik die wilde kopen. Tja, zeg ik, wat moet ik er mee, heb er niet zo’n interesse in. Ok, verklaarde de man, dan ga ik hem aan de Chinezen verkopen, die vreten het beest op. Dat vond ik nou ook zonde en na wat onderhandelen was ik de eigenaar van een langzame schildpad. Tenminste, dat dacht ik.
Bouwde gelijk een ren voor het beest, kocht een rol gaas, zette het in de cement. Het beest leek in zijn sas, vrat me de oren van de kop.
Na een week of zo kreeg ik via via te horen dat iemand zijn schildpad kwijt was en al twee weken aan het zoeken was. Een dag later kwam de man opdagen. Het was duidelijk dat hij inderdaad de eigenaar was. Hij betaalde me het geld wat ik voor het beest had betaald en ik was weer schildpadloos.
Nog wel leuk is om te vertellen dat men stellig geloofd, dat als zo’n grote schildpad je bijt (en dat kunnen ze, ze zijn fel en gemeen), je tot het volgende regen seizoen niet meer kan praten. Ik had gelijk visioenen dat ik mijn schildpad mee zou nemen daar die man die elke ochtend het Allah Akhbar door de luidspreker zingt….
Verder was het de hele maand een komen en gaan van mensen. mensen die wat van me wilde, die werk zochten, die hulp vroegen, het was elke dag wel raak. gelukkig weten ze langzaam dat ik niet zo maar help. Ik maakte een uitzondering. Nee eigenlijk twee. De man die een attack gehad had en zijn arm en been niet meer kon gebruiken nam ik mee naar het ziekenhuis en stelde een medicijnen plan op voor hem, samen met mijn goede vriend de Doktor. En ik hielp een jongen aan een baan. Nou eigenlijk meer een soort stage plek, bij de loodgieter. Zodat hij een beroep kon gaan leren, anders zou hij naar de goudmijn zijn vertrokken.
De tuin van de vrouwen van Dialakoto loopt goed, de winkel is ook bijna af, dus al mijn projectjes zijn tot nu toe geslaagd.
Tot volgende maand
(10)Dislikes
(0)