Het is al weer veel te lang geleden. Ondanks dat ik probeer elke maand wat te schrijven, is het er de afgelopen maanden niet van gekomen, om diverse redenen. In de tussentijd is er uiteraard een hoop gebeurd. Zo veel dat me vaak de tijd en de energie ontbrak om achter de computer te kruipen. Gelukkig is het vrijwel allemaal goed nieuws, weer eens wat anders.
In de laatste verslagen heb ik steeds geschreven over het water probleem. Water is natuurlijk het belangrijkste. Zonder water is er niks, kan je niks. De waterleiding maatschappij (met de cynische naam ‘organisatie voor de ontwikkeling van de regio aan de Baffing rivier’) had ons allen aangeschreven dat men het water af ging sluiten, dit om vage redenen. Ben zelf nog niet 100% op de hoogte van de Malinese manier van zaken doen, maar geloof me, ik ben een stuk wijzer geworden, het gaat allemaal en altijd over geld. In de Malinese maatschappij werkt een overheid functionaris niet om zijn land te ontwikkelen. Een politie agent werkt niet om de wet te controleren. Een burgemeester is er niet om zijn stad of dorp te ontwikkelen. Geloof me, men is alleen uit om eigen zak te vullen. Deze praktijk is eigenlijk in de hele Malinese gemeenschap aanwezig, van hoog tot laag. Tja, en daar kan een blanke (ik dus) niet zo goed mee omgaan. Dus toen de water maatschappij per officiële brief liet weten het water te willen gaan afsluiten, heb ik op mijn wijze gereageerd. Namelijk een brief dat dit niet gewenst was , om diverse redenen, een er van dat iedereen geld had betaald aan de vorige directeur voor de aansluiting. Geld onder de tafel uiteraard. Dat stond dus nu op papier, dit terwijl, achteraf, de directeur van de water maatschappij hoogst waarschijnlijk uit was om geld voor zichzelf te incasseren om dan de aansluiting ongemoeid te laten. Maar nu er officieel op papier stond dat er reeds onder de tafel betaald werd, schrok hij zich een hoedje en wist niet goed meer wat te doen. Want ondanks dat iedereen aan corruptie doet, niemand praat er over en de Malinese overheid in Bamako zou wel eens een voorbeeld willen stellen en de betreffende directeur op het matje roepen of zelfs kunnen ontslaan. Oops, dat was dus niet zijn bedoeling geweest, maar nu kon hij niet meer terug.
Ik had met mijn grote bek natuurlijk een wespennest laten vallen midden tussen de bureaucraten. Om een zeer lang verhaal wat in te korten volsta ik met de woorden dat ik via via, de minister van landbouw heb benaderd en deze heeft, op een bezoek aan Manantali, de water mijnheer duidelijk gezegd dat hij met zijn poten van alle aansluitingen af moest blijven. Probleem in zo verre dus opgelost. Maar de hele affaire heeft wel 8 maanden geduurd, 8 maanden met een onzekerheid of er nu wel of niet water zou blijven. En in die tijd had ik geen zin om weer voluit te gaan planten en blijven ontwikkelen, want dat zou zo maar ineens ten einde kunnen zijn als het water werkelijk zou worden afgesloten. Goed, voor nu eind goed, al goed, en we zijn weer druk bezig met planten en verder groeien. Zowel op mijn eigen terrein als in de tuin voor de vrouwen van Dialakoto.
Maar, de water mijnheer is natuurlijk niet blij en het zou me niet verbazen als er eens een konijn uit zijn niet zo’n hoge hoed zou komen, want geld blijft hij natuurlijk nodig hebben.
Dan was er natuurlijk de enge onzekerheid van dat men op een scan van mijn longen, in Bamako, vlekjes hadden gezien die aan het groeien waren. Ik wist dat ik twee kleine vlekjes in mijn longen heb. Een resultaat van waarschijnlijk ooit een infectie of long ontsteking. Maar die vlekjes zijn klein en niet groeiend en niks om me zorgen over te maken. Maar toch laat ik me af en toe hier op controleren. Toen men in Bamako ineens een vlek van 2 cm groot in een van mijn longen vond, moest ik natuurlijk actie ondernemen. Op advies van mijn arts in het Radboud ziekenhuis van Nijmegen boekte ik dus een niet geplande vlucht om de boel te laten onderzoeken. Dit alles heeft heel veel voeten in aarde, immers laat ik alles hier achter in beheer van Afrikanen. Geloof me, dat is geen prettige gedachte want als de kat van huis is…. vinden de meeste afrikanen dat het voor hun dan ook maar vakantie tijd is. Bij terugkomst vind ik de boel dan vaak zo verwaarloosd aan dat je bijna weer opnieuw kan beginnen.
Bij aankomst in Nederland half november onmiddellijk mijn afspraken bij het Radboud nagekomen, een scan hier, prikjes daar, adamtesten en zo voort. Had ook de foto’s uit Bamako bij me.
Na twee dagen getest te zijn had ik het resultaat gesprek met de dienst doende long arts. Tja zegt ze, wij kunnen niks vinden. Al je foto’s en scans zijn gelijk aan die van twee jaar terug, er is niks veranderd. Er ging natuurlijk een zucht van verlichting op. Maar, eum, waar was ik dan voor naar Nederland gekomen? Foto’s van Bamako er bij. Ah, ik zie het al, zegt de longarts. Kijk, ze hebben dit aangezien als vlek, maar dat is gewoon een stukje van je sleutelbeen. AAAAhhh, dat kan toch niet waar zijn. Dat moet het beste ziekenhuis van Bamako zijn. En die maken zo een fout? Maar ook hier, eind goed al goed, ik ben zo gezond als een Afrikaanse vis.
Nu ik dan toch over het ziekenhuis uit Bamako heb, zal ik het maar bij naam noemen. Het Louis Pasteur Ziekenhuis. Dat is gelijk de link naar Ebola. Want er was, een dag na mijn vertrek naar Nederland, Ebola aangetroffen in Kayes, een grote stad zo’n 300 km bij mij vandaan. De Malinese overheid heeft echter kordaat opgetreden en iedereen die in kontakt is geweest met het meisje in afzondering gezet. Hierdoor was na 3 weken (de incubatie tijd van Ebola) de ziekte niet verspreid en was Mali weer Ebola vrij. Totdat….er zich twee weken geleden een man uit Guinea 9en dan ga je al denken lijkt me) zich bij het betreffende Louis Pasteur ziekenhuis melde. De man was ernstig ziek, werd opgenomen. Hij verbleef er twee of drie dagen en stierf. Het lichaam werd aan de familie terug gegeven die er mee terug naar Guinea vertrok om de man te begraven. En wat bleef achteraf bij terugkomst in Guinea, die man was aan Ebola gestorven. De Malinese overheid trad weer kordaat op, sloot het hele ziekenhuis en zette iedereen in quarantaine. Ondertussen is er minimaal een doctor overleden aan Ebola en het is maar de vraag of ze ook deze uitbraak kunnen ‘containen’. Immers werd in ditzelfde ziekenhuis alle soldaten van de Inmusa behandeld. Dat zijn soldaten uit ik weet niet hoeveel landen. Ook daarvan zitten er een aantal in quarantaine maar of dat genoeg is zal moeten blijken in de komende weken.
Over Ebola alleen nog maar een vraag, waar ik maar geen antwoord op kan krijgen. Het aanraken van een dood lichaam, of zelfs maar dekens of kleding van een geïnfecteerde, kan je Ebola opleveren. Hoe zit het nu met geld. Want in een aantal van de geïnfecteerde landen gebruikt men hetzelfde geld als in Mali (en Senegal, Burkina Faso). Als een geïnfecteerde dat geld in de hand heeft gehad, kan hierdoor dan het virus zich verspreiden?
Verder ben ik bezig met het opzetten van een vis kweek business. Niet alleen, maar tezamen met een aantal Afrikanen. Dit alles is in een pril stadium en ik zal hier in de komende maanden over vertellen, maar het ziet er allemaal veelbelovend uit. Het blijft echter Afrika, de ontwikkelingen gaan niet zo snel als in Europa, maar als het allemaal doorzet heb ik een leuke bezigheid in de toekomst.
Dan nog wat korte zaken. De tuin voor de vrouwen van Dialakoto ligt er weer goed bij. Zoals verwacht is het tijdens het regen seizoen wat verwaarloost geweest, maar de vrouwen zijn weer hard bezig en er groeit weer van alles met vitamines.
Het stuk land aan de rivier wat ik begin dit jaar kocht is weer verkocht en bijna afbetaald.
De plannen om in een restaurantje te beginnen zijn er nog steeds, het wachten blijft op de eigendom papieren van mijn eigen stuk land, zonder die doet ik niks. Helaas heeft de betreffende minister het uitschrijven 6 maanden stil gelegd wegens het ontdekken van irreguliere papieren. Er waren mensen die land verkochten dat niet van hun was, men is dit nu blijkbaar allemaal aan het uitzoeken.
De reparatie van de school in Marena, die ik voor Cees en Addie van der Sluis heb gedaan is op zich goed gegaan. Het probleem van de vleermuizen is echter nog steeds niet goed verholpen. Die beesten nestelde zich boven het plafond en kakte de hele boel onder. Mijn aannemer heeft de gaten niet goed gedicht, maar daar wordt nu hard aan gewerkt.
Tja, ik kan nog wel hele vellen vol schrijven, maar ik laat het er bij ern beloof me weer netjes elke maand te melden.
Grote groeten uit Mali
Casper
(5)Dislikes
(0)