Over de maand Juli kan ik vrij kort zijn, en dat doe ik dan ook. Er zijn maar twee dingen noemenswaardig, beide maakte dit een flut maand.
De eerste was, dat het de maand van Ramadan was. In deze maand valt er eigenlijk niet veel te doen, iedereen hangt rond in afwachting van de ondergaande zon. Mensen zijn sikkeneurig and werken, op zijn hoogst, op halve kracht. De markt is leeg, er is geen behoorlijke groente te krijgen. Afspraken worden niet nagekomen, er heerst een algemene sfeer van lamlendigheid. Bah
De tweede reden was dat de regens uitbleven. Moet het in juli toch elke week wel een keer plensen, het bleef vrijwel droog. Die paar keer dat het regende was het een paar mm, niet voldoende om de grond flink te bewateren.
Het stroompje naast mijn huis ( in het regen seizoen een kolkende massa water) staat droog. Die mensen die afhankelijk zijn van de landbouw klagen steen en been. Als de oogst mislukt gaat er honger komen.
Van diegene die al geplant hebben, zoals ik, staat het gewas op enkel hoogte te verpieteren. Eind juli hoort het op heup hoogte of hoger te staan.
Mais is het snelste gewas en is in drie maanden oogstbaar. Laten we hopen dat het zo ver komt want normaal gesproken is eind september het regen seizoen voorbij. Langzamere gewassen zijn dan nog niet klaar. Ik houd mijn hart vast, dit kan Mali er niet bij hebben.
Eind juli het einde van de ramadan en het suikerfeest. Geld wordt over de balk gegooid aan eten, nieuwe kleren voor de hele familie, flessen cola, de kapper. Op een dag wordt het hele budget van de volgende maand verbrast. Lekker logisch.
Ik werd door diverse mensen uitgenodigd en de betreffende dag zat ik al om tien uur aan het vlees ( lever) en na twee bezoeken en dus twee maaltijden strompelde ik maar naar huis. Kon het niet opbrengen nog eens te eten, liet de rest dan ook maar voor wat het was. Tot grote teleurstellingen van Boly en dorp genoten.
Mali heeft een officiële post service. Zelfs in manantali zit een post agentschap. Naast de enige bank, de twee welvaart instanties. Toen ik hier kwam heb ik ook vol trots een postbus geopend. Die postbussen zijn gammel en kunnen niet op slot, iedereen zou er zo alles uit kunnen halen. Maar dat gebeurt hier niet want men is niet zo. Het vreemde is echter, dat er hier niks per post verstuurd wordt. Of dat is omdat de post onbetrouwbaar of langzaam is, of allebei, weet ik niet. Maar als je hier iets per post wilt sturen, geef je het aan een bus chauffeur mee. Toen ik vorige maand een flinke som geld (voor hier dan) moest betalen om nu eindelijk eens mijn eigendom bewijs van mijn land te krijgen, werd dit aan de bus chauffeur naar Kayes mee gegeven. De ontvanger wordt diezelfde dag gebeld dat het geld eraan komt, de chauffeur belt als hij in Kayes aan komt waarop de ontvanger het geld op het bus station gaat ophalen. Op zich een prima en snelle service, tot dat het een keer fout gaat natuurlijk, dan wilt niemand verantwoordelijkheid nemen, zoals met alles. Je moet er maar mee leven nietwaar.
Verder houd ik het kort. Eind juli nog steeds geen regen van betekenis, we gaan het zien volgende maand.
grote groeten uit mooi Mali
(5)Dislikes
(0)