Laat ik even wat achtergrond over het project vertellen.
Dialakoto bevind zich aan de overkant van de rivier van het grotere Manantali. Manantali is een dorp dat 20 jaar geleden niks was, maar door de komst en bouw van de grote dam door Duitsland, is gegroeid tot een flink dorp. Man heeft stromend water, electra, en zelf een paar stukken geteerde (gatenkaas`) weg. Stroom is er genoeg, want de dam levert veel elektra op. Dit wordt door Mali verkocht aan Senegal en Mauretanië en levert de hard nodigen buitenlandse deviezen op. ,
Je zou denken, met zoveel electra in de buurt heeft iedereen een aansluiting. Jammer, niet dus. De Manantali kant van de rivier heeft elektra, de Dialakoto kant (waar ik dus ook woont) moet met lede ogen in de nacht de lampen aan de overkant zien. Deze kant van de rivier is ook verstoken van stomend drink water en een degelijke weg.
Veel van de mensen die in Dialakoto wonen komen uit de omgeving en zijn bij het vullen van het grote meer achter de dam, door de overheid verplaatst. De financiële bijdrage die men deze families had belooft voor het verhuizen is in de zakken van de overheid verdwenen, maar dat terzijde.
Er zijn een paar mensen uit Dialakoto die bij de dam werken, meestal in lage loonklasse. Arbeid zoals nachtwaker of wegenonderhoud. Laag betaalde arbeid omdat men geen of weinig scholing heeft gehad. Maar het gros van de mensen is afhankelijk van akkerbouw voor hun inkomsten en levensonderhoud. helaas regent het echter 8 maanden niet in dit deel van Mali, dus de akkerbouw is beperkt tot het regenseizoen dat van juli tot september is. Men moet dan alles verbouwen voor het hele jaar. Pinda’s, mais en gierst zijn de meest geplante gewassen omdat je deze lang kan bewaren. Als het regenseizoen eens niet goed is, hebben ze pech.
De rest van het jaar sprokkelt men wat inkomen bij elkaar. Letterlijk, want men sprokkelt hout, schiet wat dieren voor vlees (maakt niet uit wat, als het maar beweegt). Erg veel jongelui vertrekken naar de goudmijn in het westen van het land, in de hoop dat…., maar keren meestal bij het begin van het regenseizoen berooid weer terug.
Je zou denken, met een rivier naast de deur is er genoeg water om te planten, ook als het niet regent. Maar men heeft geen geld om een waterpomp te kopen. Men leeft van dag tot dag, enige planning voor de toekomst, of gewoon voor morgen, is er niet bij. dat is men ook niet gewoon. Als men eens geld verdient wordt het veelal opgemaakt aan onzinnige dingen. Een telefoon of een brommer, om dan na een maand geen geld voor benzine of telefoon krediet te hebben. Maar de status van een brommer of een mooie telefoon is vaak belangrijker dan het denken aan morgen of overmorgen. Deze denkwijze (of eigenlijk niet-denk-wijze) zie je in veel Afrikaanse landen en is moeilijk te doorbreken.
Gevolg van al dit is dat men zeer eenzijdig en eenvoudig eet en dat veel mensen te kampen hebben met ziektes en symptomen van slechte voeding. Rijstbuikjes, slechte huid met wonden, een soort schurftachtige hoofdhuid (vooral bij kinderen) en Bilhartsiose, een ziekte door een worm die in stilstaand water woont.
Om deze mensen een zetje te geven heb ik besloten een groente tuin voor ze te maken. Dit is een constructie die ik vaker gezien heb in Mali en erg goed werkt. Hierdoor kan men het hele jaar door verbouwen. De bedoeling is dat men voor zichzelf verbouwt, voor eigen consumptie dus. Hierdoor kan men veel minder eenzijdig gaan eten. Gevolg daarvan is een betere gezondheid, minder noodzaak om de paar centen die men heeft op de markt in Manantali uit te geven voor lokale groenten en eventueel, als de productie goed is, eventueel wat te verkopen. Dit gaat gekoppeld met uitleg over hoe te met geld om te gaan (reserveren). Hameren, blijven hameren.
Zomaar even een tuin aanleggen is het natuurlijk niet. Er moet land zijn, overeenkomsten met diverse instanties en personen, en dat is niet altijd makkelijk. Want jaloezie en afgunst, geld-lust heest er ook hier. De voorbereidingen gaan dus niet altijd snel maar ik ben een heel eind gevorderd.
Het land is beschikbaar gesteld door de chef-de-village van Dialakoto. Echter wilde ik de boel zwart op wit hebben, om later problemen te voorkomen. Het is een oude man en mocht hij ooit komen te overlijden zouden zijn erven zomaar kunnen besluiten dat ze het land terug willen bijvoorbeeld. Hij heeft lang geweigerd elk papier te tekenen. Dat heeft weken geduurd. Vorige week echter heb ik, met behulp van de burgermeester van Manantali, een akkoord bereikt met de man.
Tweede hobbel was de water aansluiting. DE waterleiding maatschappij wordt gerunt door een zekere mijnheer Foufana. Een wat oudere man die over een paar maanden met pensioen gaat. De man is niet alleen een geld wolf maar heeft er de afgelopen jaren een puinhoop van gemaakt. Het enorme irrigatie project dat miljoenen heeft gekost is een kompleet fiasco geworden. Er stroomt elke dag miljoenen liters water langs de dorpen aan deze kant van de rivier, door een gigantische grote pijp. Dhr Foufana heeft echter stelselmatig alle dorpen toegang tot dit water geweigerd. Toen ik hier kwam wonen heb ik als eerste toestemming gekregen water uit deze pijp te tappen. Inmiddels krijgen er 4 mensen water uit mijn aansluiting en langzaam ontwikkelt er zich wat land en tuinbouw op deze plekken.
Op mijn verzoek om aansluiting voor de tuin van Dialakoto was hij in eerste instantie gunstig gestemd. Maar twee weken geleden kwam de nieuwe minster van landbouw op bezoek om de situatie alhier te bekijken, en die waren blijkbaar niet erg te spreken over de situatie alhier. Nu plots draaide de man zijn eerdere belofte om, ik moest wachten. Blijkbaar is hij geschrokken van de reactie van de minister en is hij nu bang om wat te doen. Tenzij hij geld voor zijn pensioen krijgt van mij, dat heb ik geweigerd. Nu meld hij me steeds dat ik maar even moet wachten met aansluiten en is een soort pat stelling. Iedereen spreekt er schande van, maar daar komen we niet verder mee.
Ik laat het er natuurlijk niet bij zitten en ben nu bezig rond Foufana te gaan en wat druk op hem te zetten. Heb vorige week de burgermeester ingeschakeld als ook een paar loodgieters die goed bevriend met hem zijn. Ik verwacht eigenlijk volgende week het fiat te krijgen. Zo niet vertrek ik naar Bamako om met de baas van Foufana te praten. Als het fiat er eenmaal is kan ik beginnen met de aanleg.
Het terrein is zo goed als schoon gemaakt, de mensen die moeten gaan graven voor hekwerk en waterleiding staan te popelen, de vrouwen van Dialakoto staan al in de aanslag. Heb in Bamako hekwerk gekocht, palen, waterleiding pijp, kranen etc. We zijn er allemaal klaar voor.
Heb via via van Bakker Brothers in Nederland , een grote zaad leverancier, zaadjes gekregen van diverse wassen om aan de vrouwen te schenken zodat ze gelijk kunnen beginnen.
Zo is de situatie momenteel.
Financieel gezien heb ik voldoende geld bij elkaar om alles aan te leggen. Ik heb de begroting op 1500 euro staan, heb iets meer ontvangen en kan daardoor zelfs een klein huisje op het terrein te bouwen als materiaal plek, of om er eventueel, indien nodig, een nachtwaker neer te zetten.
heb een overeenkomst gemaakt met alle vrouwen die ze moeten tekenen. Ze zijn verplicht elke maand 100 franc af te dragen (20 cent) voor onderhoud en het betalen van de water rekening. Ook mogen ze op hun akkertje geen grote gewassen planten zoals papaya of mango bomen, Dat neemt namelijk de zon weg bij de buurvrouw. Daarvoor heb ik een aparte strook ingericht waar ze dat wel mogen. Ook moeten ze de boel schoon houden. Organisch afval moeten ze op een speciale composthoop storten, andere afval op een andere plek in een groot gat (wat ik eens in de zoveel tijd zal affikken). En zo staan er nog wel wat regeltjes in om de boel goed georganiseerd te houden.
Ben van plan je elke maand (ongeveer) op de hoogte te houden tijdens de bouw en eerste paar maanden van de tuin, daarna een paar keer per jaar.
Mocht U vragen, opmerkingen, ideeën of wat dan ook hebben, meld ze alstublieft. Misschien heeft U zelf wel ervaringen, die hoor ik erg graag.
Voor nu, nogmaals bedankt voor uw bijdrage en tot een volgende mail.
Gegroet vanuit het wonderschone Mali
Casper