Hier mijn beslommeringen van februari 2014
Heel langzaam wordt het warmer. En de lucht wordt droger. Vorig jaar kwam de hitte in een klap binnen. Dit keer gaat het wat geleidelijker. Gelukkig is het in de nacht nog steeds koel en dus goed te slapen, maar dat duurt niet lang meer.
Begin februari verving ik het rieten dak van een toeristen hut-kamer. Daar lag vanaf het begin al stro op wat niet goed was schoongemaakt. Het bevatte veel kleine zaadjes. Kleine pluisjes die constant naar beneden vielen en zich vast zette op matrassen, handdoeken en dekens. Gevolg was dat het prikte als je ging slapen. Niet echt een toeristische trekker. Het nieuwe stro is goed schoon alhoewel er de eerste twee maanden nog wel stukjes uit zullen vallen. Maar dan stukjes stro die makkelijk weg te vegen zijn.
Er kwam ook een voorlopig einde aan mijn probleem met de burgermeester. Eigenlijk zijn probleem met mij. Het ging allemaal over een stuk grond aan de rivier die ik eerder had gekocht, voor details moet je mijn verhaal van januari 2014 maar lezen.
Na veel moeite en het inschakelen van veel bekende kreeg ik eindelijk de burgervader te pakken, tezamen met de ex eigenaar van de grond. En zowaar was hij ineens veel minnelijker. Ik ben geen bandiet hoor, melde hij. Ik fronste alleen mijn wenkbrauwen maar op die bewering. Ik heb er alleen een probleem mee als buitenlanders de stukken grond aan de rivier kopen. Er is maar beperkte grond aan de rivier en die ik liever in handen van Afrikanen.
Op zich kan ik daar inkomen alhoewel de meeste grond aan de rivier ongebruikt is, maar goed. Hij stemde toe dat ik mijn plan ten uitvoer zou brengen, namelijk het nieuw aangekochte stuk grond te ruilen voor een stuk bellende mijn huidige grond. En dat was altijd al mijn opzet geweest. Maar, kwam het nawoord en de eigenlijke reden vermoed ik. Als je dat rond heb wil,ik wel dat je naar het gemeente huis komt en de boel officieel regelt en de lokale ‘belasting’ betaald. Die verdwijnt vervolgens uiteraard in zijn zak.
Hoe dan ook, voorlopig is er een soort van verstandhouding. Of die lang gaat duren weet ik niet want de man met wie ik de grond wil ruilen heeft, in een eerste gesprek, laten weten veel te veel voor zijn anderhalve hectare te willen. En als hij daar aan vasthoud gaat alles alsnog niet door.
Kreeg tegeltjes uit de overblijfselen van de bouw van de school. Die had men een paar jaar geleden al aangeschaft. Mooie kleine mozaïek tegeltjes die, bij aanschaf op een achtergrond vel zitten geplakt en die je dan per vel op de muur kan bevestigen. Omdat ze echter al zo lang lagen waren de vellen, eigenlijk een soort canvas raster, helemaal vergaan en waren de mini tegeltjes allemaal los komen liggen. Twee grote zakken met bont gekleurde tegeltjes mocht ik meenemen. Ik wil ze heel graag in mijn douche gaan plakken maar het word een immens monniken werk. Iets voor na mijn bezoek aan Nederland.
Bouwde ook stellig door aan de muur, wilde het tweede deel voor begin van de regentijd af hebben. Dat gaat wel lukken. Bijna elke dag maak ik in de ochtend een of twee keer een kruiwagen met cement en leg dan een of twee randen met stenen, zo vordert de muur elke dag een beetje. ’s Middags is het al te heet om nog wat te doen. Het laatste stuk muur ga ik uitstellen tot na de regentijd.
Om al die keien voor die muur te halen reed ik talloze keren met de auto naar een soort mini steengroeve, gelukkig niet ver hier vandaan. Lade dan stenen in tot de auto zowat doorboog en dumpte die bij mij. Heb er nu voldoende om dit stuk muur af te maken.
Mijn overbuurman heet Bakari en is een animist, en er trots op. Ik heb geloof ik ooit al eens over hem geschreven, het is een mooie kerel. Zuipt als een spons, loopt regelmatig met bakken bloed van het een en ander, en is bekend met lokale traditionele medicijnen.
Hij is altijd blij, lacht altijd, speelt erg mooi lokale gitaar en is altijd in voor een grap.
Ooit had ik hem verteld dat ik altijd rugproblemen heb. Dat probeerde hij toen gelijk op te lossen door wat op mijn rug te spugen en rare bewegingen met zijn handen uit te voeren. Die toverspreuk had dus niet gewerkt. Vorige week kwam hij met wat nieuws aan. Een tak. Ja echt, gewoon ergens van een boom afgerukt. Maar, het was geen gewone boom, deze boom was erg zeldzaam. Prompt pakte hij zijn grote mes (zijn antieke geweer moet ie van mij buiten de poort laten) en begon dunne reepjes van de tak af te snijden. Hiermee klaar moest ik op mijn buik gaan liggen. Hij legde de snippers op mijn tere onder rug en bond dit houtslijpsel vast met een grote doen. 15 minuten blijven liggen, melde hij me.
Na twee minuten begon het wat te kriebelen, na 4 minuten werd het ernstig warm en na 10 minuten stond mijn rug in de fik. Had veel moeite om het de laatste vijf minuten nog vol te houden en smokkelde er een minuutje van af. Potverdorie wat was dat heet. Had gehoopt nu het houtslijpsel verdwenen was, de fik op zou houden, maar mijn rug zou nog twee dagen in de brand staan. Ik heb er levertraan zalf op gesmeerd, after-sun en alles wat ik maar kon vinden om de boel een beetje te koelen maar veel baten deed het niet. Bakari verdween tevreden met twee flesjes van mijn bier en zou maandag terug komen.
Die maandag heb ik hem verteld dat mijn huid volgens mij anders is dan die van een Afrikaan want mijn rug stond al bijna drie dagen in de fik (alhoewel het wel steeds dragelijker werd). Klopt zei hij, en daar heb ik een goed smeerseltje voor. Hij trok vol trots een smoezelig en gedeukt Nescafe blikje uit zijn tas. Er in zat een gitzwart smeerseltje in dat naar tamarinde en houtskool rook. Mar inderdaad verkoelde het heerlijk mijn rug.
Ook heb ik nog wat anders voor je. Hij diepte weer in zijn oude tas en er kwam een soort lange boon tevoorschijn. Hij pelde die open en in de schil zaten een soort erwten. Hij pelde er een en stak hem in zijn mond. Omdat hij erg slecht Frans spreekt beelde hij uit dat als je op de toilet zat en je perst maar er komt niets, je vier van deze bonen moet eten en je gegarandeerd na 30 minuten terug naar de toilet holt. Zijn uitbeeldingen deden mij weer in lachen uitbarsten en vol blijdschap vertrok Bakari weer met een flesje bier in zijn tas. Het andere had hij in een teug achterover geklokt. En het was pas 10 uur in de ochtend.
Rest mij te vertellen dat mijn rug er niet echt op vooruit gegaan. Een hernia kan je nu eenmaal niet met dat soort dingen genezen. Dat is zoiets als een lekke band met een gewoon plakbandje repareren, dat gaat gewoon niet.
Als je een gesprek hebt met een Malinees krijg je veelal antwoord op je vraag met het woord ‘ Rién’, het Franse woord voor niks. Ik heb echt een hekel aan dat woord. Zo zat ik vorige week aan een bakkie op mijn terras, komt er een mij onbekende gast van een jaar of 16 aanlopen. Na de gebruikelijke begroetingen vroeg ik hem wat hij kwam doen. Vaker komen er mensen die banaan of sla of andere dingen willen kopen, of werk komen vragen. Maar zijn antwoord was het nare woord Rien. Nu zijn wij westerlingen veel directer (en botter) dan de gemiddelde afrikaan dus ik bleef wat doorzagen. Zo van, als je hier niks komt doen, waarom kom je dan hier. Op zo een benadering klappen de meeste mensen dicht, of praten er over heen. Ook deze jongen kon geen stom woord meer uiten. Wat moet je daar dan mee? Rien dus. De jongen maar begeleid naar de poort en vriendelijk gezegd dat ik het nu toch wel erg druk had om sociaal niks te zeggen. Daarna was mijn koffie koud, maar goed.
Als een lokaal een probleem heeft merk je dat al snel aan zijn manier van doen. Ze willen daar dan over praten maar als je er naar vraagt krijg je weer het fameuze ‘ niks’ als antwoord. Soms vind ik het dan een sport om zo lang door te zagen totdat het probleem boven komt maar het kost vaak veel tijd.
Het woord rien moesten ze maar afschaffen vind ik, net als InsAllah. Niet dat ik wat tegen Allah heb, maar het woord is zo’n dood doener. Als iemand InsAllah antwoord kan dat ja, het kan nee of misschien betekenen. je hebt er dus niks aan.
Ik heb last van een papaja ziekte. veel van mijn papaja bomen hebben het loodje gelegd. De stam lijkt weg te rotten waarna de boom afsterft. Hier en daar geïnformeerd maar een duidelijk antwoord of oplossing heb ik niet kunnen krijgen. te veel water, te weinig water, te veel of weinig mest, enfin, van alles kreeg ik te horen. Met wat experimenteren en zoeken op internet lijkt het dat te veel water niet goed is en heb dat nu wat vermindert. Ik hoop dat dat helpt anders sterft misschien alles wel af en dat zou zonde zijn. De papaja bomen zijn een goede bron van inkomsten. Heb uit voorzorg maar vast 200 papaja zaadjes laten planten zodat ik ieder geval de dode bomen kan aanvullen met nieuwe.
Ik wordt ondertussen weer gestalkt door de pastei mevrouw. Dat was vorig jaar ook al zo maar de madam vertrok richting Bamako, eindelijk rust. Helaas is ze terug, nu belt ze me elke dag wel een keer op om te vragen hoe het gaat. En dit alles omdat ik een gezegd heb dat haar pasteitjes erg lekker waren. Ze is van haar man af en heeft een zoontje van een jaar of 8 geloof ik. Die schijnt ziek te zijn, maar ik weet er het fijne niet van. Ze wil als maar langs komen maar ik bljf het maar afpoeieren. Vorig jaar heb ik eens ja gezegd en toen kwam ze langs op een zondag. Ze zette zich op mijn terras en heeft vervolgens niks meer gezegd. na 10 minuten had ik het wel gezien en heb haar op de brommer terug naar manantali gebracht. De geruchten gaan dat ze erg graag met me wil trouwen. Mmmm, dan heb ik wel elke dag lekkere pasteitjes….
Zo kwam er vorige maand ook plots een enorme vrouw mijn terrein op lopen. Ze had enorme tieten, echt je kon er met 4 personen op dineren. Om nog maar over haar achtergevel te zwijgen. Ze was een stuk groter dan ik en had een zwembad van vet om haar hals.
Het gesprek verliep wat raar. Ja ik wil voor je werken, je had me toch kunnen bellen. Ik had geen flauw idee wie het mens was en toen ze begon over massages geven, begon me een lichtje te branden. Toen ze eindelijk weg was, vertelde Boly me dat het waarschijnlijk een Nigeriaanse was die haar, nogal omvangrijke, diensten aanbood. Wauw, je moet wel zorgen dat je bovenop ligt want onderop liggen is zelfmoord plegen. Breek je niet doormidden dan zorgt haar enorme voorgevel er wel voor dat je geen lucht meer krijgt. Maar wel weer een boeiende ervaring.
Mijn aardappelen zijn geoogst, het resultaat valt wat tegen. De aardappels zijn redelijk klein en de hoeveelheid is ook niet wat ik er van verwacht had. Wellicht heeft het gebrek aan kunstmest me paren gespeeld. Misschien kan ik net mijn investering van pootaardappelen terug verdienen. Maar al het werk wat erin is gaan zitten is als verloren arbeid te bestempelen. Jammer.
Founeke, het hulpje wat ik heb aangenomen om de tuin bij te houden als ik straks in Nederland blijft, ontwikkelt zich erg goed. Had ik er de eerste twee weken grote twijfels over, hij is helemaal bijgetrokken. Ik hoor zelfs geluiden dat hij het liefst hier wil blijven als ik uit Nederland terug ben. En dit terwijl hij de eerste twee weken geen woord durfde te zeggen en er heel ongelukkig bij liep. Hij eet en slaapt in het dorp Dialakoto. Mijn eten was maar vies en raar. Nu staat ie, als ik een restje op mijn bord heb laten liggen, het schoon te schrapen. Moet hem af en toe nog wel eens aansporen maar ik denk dat elke Afrikaan dat nodig heeft. Blij dat het zo goed loopt. Hij kan ook erg goed met Brox (de hond) opschieten dus ik hoop dat die er niet zo uitgemergeld uit ziet als de vorige keer dat in weg was.
Verder weinig nieuws. Behalve misschien dat er gisteren een tankwagen met diesel een ongeluk had met een ezel en kar. Normaal al erg vervelend, maar dit gebeurde op de smalle steile weg van boven op de berg naar beneden. Dat is toch moeilijk voor de gemiddelde vrachtwagen want veel bergen zijn er niet, men heeft dus geen ervaring in steile hellingen. De weg is dan eigenlijk oom maar een baans. Elk jaar dondert er wel een keer iemand naar benee. Deze tankwagen belande echter aan de bergkant in de grote regengoot en klapte met de diesel tank tegen de wand aan. Die scheurde open en 10.000 liter diesel vloeide de berg af. De ezel heeft het niet overleefd, verder geen persoonlijke ongelukken. Maar de weg uit Bamako was de rest van de dag geblokkeerd.
Niet te vergeten dat ik deze maand wel weer wat gasten had. Een Italiaanse vrachtwagen overlander, een Duits stel en zelfs vier afrikanen die de hut huurde. Verder kontakt gelegd met een jong Frans stel dat in Bangassi (10 km verderop) woont. Morgen ga ik naar ze toe, gisteren hebben ze hier gegeten. Heb voor 5 man spagetthi gekookt. Morgen ga ik dus voor 5 terug eten.
(1)Dislikes
(0)