Januari 2014
Ik heb eigenlijk te lang gewacht met het schrijven van mijn verslag over januari, zodat ik me niet zo meer alle detail herinner. Moet de maand dus een beetje globaal beschrijven.
Januari was een erg drukke maand, eigenlijk net als december. Het afmaken van het schoolgebouw en de tuin voor Dialakoto namen toch nog wel wat tijd in beslag.
Kreeg begin Januari bezoek van Cees en Addie van der Sluijs. Zij kwamen drie weken om hun project (het voor genoemde schoolgebouw) te bekijken. Reed dus begin Januari naar Bamako om ze op te halen en gelijk wat andere klussen te doen daar. Dat heen en weer rijden in combinatie met drukke dagen in Bamako sloopt me meestal redelijk, kwam dus met de tong op de schoenen half januari weer terug in Manantali.
Even rust nemen zat er niet in. Ik had nog steeds geen geschikte kandidaat gevonden om mijn terrein te onderhouden als ik in April naar Nederland ga. Had er al drie versleten die het alle drie niet goed deden. Dat kost tijd want je moet er wel bij blijven in het begin om alles uit te leggen.
Er kwamen ook regelmatig gasten. De Franse Malinees was er zo een die uit Bamako kwam en verwachte in de watten gelegd te worden, terwijl ik hem duidelijk had verteld dat het hier geen Hotel was. Het was aan dovemans oren, want de man, met vriendin, zat rustig voor mijn mooie hut en belde me om de 5 minuten om water, koffie, eten, een hengel, suiker, water, zout, etc etc. Denk dat ik alleen al voor die gast 5 km heen en weer lopen er op heb zitten.
Ook had ik Duitsers en Hollanders te gast, als ook een delegatie van de Nederlandse Ambassade. Met die laatste was ik uiteraard heel blij, maar ook dat kost veel voorbereidingen en veel tijd.
Met Cees en Addie spendeerde ik ook tijd. De gezamenlijke dorpen van Nantela, Tintela en Marena hadden een groots feest voor ze georganiseerd met alle hoge bonzen uit de omtrek, tamtam, dans en eten. Erg leuk om daar bij te zijn geweest.
Had twee man opdracht te geven een pas aangekocht terrein te omheinen. Op dit terrein van ongeveer een hectare staan banaan, sinaasappel en papaya bomen. Die moesten niet alleen water hebben (dus zelf een sproei installatie aangelegd) maar ook beschermd worden tegen hongerige koeien, schapen, geiten, ezels en apen.
Eind Januari bleek de burgermeester van iemand gehoord te hebben dat ik een extra hectare had aangekocht aan de rivier. Klopte ook, maar het was al drie maanden geleden. Gezien zijn reactie was hij er erg boos over. Niet normaal, snauwde hij me toe. Op mijn vraag wat het probleem was werd niet gereageerd, Hij bleef maar knorrig snauwen. Kom maar op het gemeentehuis vanmiddag, bitste hij me toe. Denk het niet, bitste ik terug (want dat kan ik ook natuurlijk) en reed weg op mijn brommer. Ik was steeds bozer geworden en voordat ik in mijn boosheid hem iets ernstig wenste leek het me beter af te taaien.
Diezelfde ochtend nog, stond mijnheer de potentaat bij me op de stoep, terwijl hij er de afgelopen twee jaar niet een keer interesse heeft getoond en is komen kijken. Hij overhandigde me een ‘ convocation’ . Dat is een soort dwingende uitnodiging om toch op het gemeentehuis te verschijnen. Hij overhandigde me het om half elf, ik moest om 11 uur verschijnen. Het gemeentehuis zit 12 kilometer verder op in een klein gehucht, dus met omkleden ging ik dat nooit redden.
Eenmaal op het gemeentehuis werd de sous-prefect er bij geroepen, die blijkbaar nergens van wist, en in het gesprek met burgermeester, sous-prefect en de secretaris van het gemeentehuis werd me duidelijk gemaakt dat men het er niet mee eens was dat ik nog extra land aan de rivier kant had gekocht. Ik moest de koop maar terugdraaien. De redenen bleven vaag. Ondanks dat de burgermeester geen enkele bevoegdheid heeft over aan en verkoop van land, wil ik (nog) geen oorlog met de overheid en gaf schoorvoetend toe dat ik met de ex eigenaar in overleg zou gaan om, indien mogelijk, de aankoop terug te draaien.
De komende dagen kon ik maar geen rust in mijn kop krijgen over het hele voorval. Er zat geen logica in, of ieder geval geen logica die ik snapte. Informeerde her en der, liet ook bekende de burgermeester aan zijn jas trekken en bleef maar malen wat er nou dan toch aan de hand is.
De gene van wie ik het land kocht snapte er ook niks aan en melde me dat hij het geld, wat hij voor het land had gekregen, al lang weer op had. Terug draaien was voor hem geen optie.
Enfin, dit speelde allemaal zo rond de maand wisseling en ik zal je volgende maand het vervolg van deze situatie vertellen. En vervolg is er.
Eind van de maand verlieten ook Cees en Addie de contreien. Ze waren moedig en gingen met het lokale boemel busje terug naar Bamako, maar hun reis, evenals die terug naar Holland, verliep voorspoedig.
Tja, dat was het wel zo’n beetje. Zal in Februari weer wat gedetailleerder schrijven en hoop wat eerder te kunnen publiceren.
Voor nu, groeten groeten uit mooi Mali
Casper
(0)Dislikes
(0)